บทละครโทรทัศน์ สุสานคนเป็น ตอนที่ 9 หน้า 3
“น่าสงสารจังตายแล้วยังไม่สงบ” สวาทเศร้าใจ
หวานตัดสินใจ “เป็นไงเป็นกัน”
พอดีกับที่ฉ่ำเดินเข้ามา “เดี๋ยว แม่หวานจะไปไหนกัน”
หวานน้ำตาปริ่มตา “สุสาน คุณผู้ชายจะไปทำอะไรศพคุณผู้หญิงไม่รู้”
“ไปช่วยกันเถอะนายฉ่ำ” สวาทชวน
“ฉันไปด้วย” จิ้มลิ้มอาสา
“เดี๋ยวนายฉ่ำไปบอกคุณอุษาดีกว่า ให้คุณอุษาบอกตำรวจ” ยาใจเสนอความคิด
หวาน สวาท และจิ้มลิ้มเห็นด้วย ร้องเออพร้อมกัน ฉ่ำพยักหน้า
ชีพพรวดพราดเข้ามาในสุสานด้วยความโกรธ “มึงแกล้งกู นังลั่นทม กูบ้าขึ้นมาแล้ว” รสสุคนธ์ เรวัตและนฤมลตามเข้ามา รสสุคนธ์มองอย่างสะใจ
หวาน สวาท จิ้มลิ้มและยาใจเข้ามาด้วยท่าทางกลัวๆ
“คุณผู้ชายจะทำอะไรคะ อิฉันขอร้อง อย่ารบกวนศพคุณผู้หญิงเลย”
ชีพตวาด “หุบปาก” ชีพเดินไปที่โลงศพ เปิดโลงเสียงดังด้วยความโกรธ ทุกคนปิดปากปิดจมูกทันทีเมื่อฝาโลงเปิดออก แต่ชีพไม่สนใจ ชีพชะโงกหน้าเข้าไปในโลงศพ แล้วตะโกน “นังผีบ้า ฉันขอสาปแช่งแก” ชีพผงะ “เฮ้ย”
ฉลองทะลึ่งพรวดขึ้นมา หน้าตาเนื้อตัวเปื้อนเลือดเปื้อนหนองจากศพลั่นทม ฉลองกระโจนออกจากโลง หวาน ฉวาท จิ้มลิ้ม ยาใจ เรวัตและนฤมลแตกฮือส่งเสียงเอะอะด้วยความตกใจ ในขณะที่คนอื่นตะลึง ฉลองโวยวายแบบคนเสียสติ “ช่วยด้วย ผี ผี..กลัว..กลัวอย่าโอ๊ย”
ในรถ ธารินทร์ขับรถอยู่หันมามองอุษาที่กำลังพูดโทรศัพท์ “จ้ะลุงฉ่ำ ษาจะรีบกลับไปเดี๋ยวนี้”
อุษากดตัดมือถือ สีหน้าไม่ดี ธารินทร์รีบถาม “ที่บ้านมีอะไรครับ”
“น้าชีพค่ะคงโกรธษาเรื่องขอเบิกเงินจะไปฮันนีมูน ษาไม่ให้เลยไปพาลกับศพคุณน้า เห็นลุงฉ่ำว่ายกพวกไปที่สุสาน รีบกลับบ้านก่อนนะคะรินทร์”
ธารินทร์พยักหน้ารีบขับกลับบ้านลั่นทม
ฉลองวิ่งวนอยู่ในสุสานอย่างหวาดกลัว แล้วไปแอบซุกอยู่มุมหนึ่งยกมือไหว้พึมพำ “กลัวแล้ว..กลัว..กลัว” ทุกคนมองกันอึ้งๆ ฉลองหันมาเห็นชีพ ฉลองดีใจวิ่งเข้ามาหา “ช่วยด้วย ช่วยทีผี..ผี..กลัว”
ชีพถอยหนีอย่างรังเกียจ “ไป..ออกไป เหม็น ไอ้บ้า”
ฉลองวิ่งวนเข้าหาคนนู้นทีคนนี้ที ทุกคนถอยหนี ปิดปากปิดจมูกกันอุตลุด ธารินทร์ อุษาและฉ่ำก้าวเข้ามา สามคนชะงักกับกลิ่นที่เหม็นตลบไปทั่วสุสาน
ธารินทร์กับอุษาร้องพร้อมกันอย่างคาดไม่ถึง “ไอ้ฉลอง” “นายฉลอง”
ฉลองวิ่งไปแอบด้วยท่าทางเสียสติ “ผี..ผีหลอก..ช่วยด้วย”
ธารินทร์เดินตรงไปที่ฉลอง ฉลองมองธารินทร “ช่วยด้วย มันจะฆ่าผม”
“ใครจะฆ่านายบอกมาสิ”