บทละครโทรทัศน์ สุสานคนเป็น ตอนที่ 14 หน้า 4
“ก็ไปวัดอื่นสิ ไม่ได้มีแค่วัดเหนือวัดเดียว มีตั้งหลายวัด มันต้องมีสักวัดที่สัปเหร่อมันรับทำให้” รสสุคนธ์มองฉ่ำ สั่งเสียงดัง “พาฉันไปวัดไหนก็ได้นายฉ่ำเร็วๆเข้า”
ฉ่ำไม่ตอบแต่มองกระจกหลังอย่างสะใจ
รสสุคนธ์เข้าไปหาสัปเหร่อที่วัดต่อไป แต่สัปเหร่อปฏิเสธ รสสุคนธ์ผิดหวัง ฉ่ำแอบมองสะใจ รสสุคนธ์ไปอีกวัด พูดคุยกับสัปเหร่อ แต่ก็โดนปฏิเสธอีก รสสุคนธ์เซ็ง ฉ่ำหัวเราะคิก รสสุคนธ์เข้าไปหาสัปเหร่อที่วัดแล้ววัดเล่า จนรสสุคนธ์เหนื่อย นฤมลท้อแท้ ฉ่ำที่คอยตามแอบมองทุกวัด ยิ้มอย่างสาแก่ใจ
ที่บ้านลั่นทม สวาท สมพร จิ้มลิ้ม ยาใจ และวิเวก หัวเราะเสียงดัง
“สะใจฉันจริงๆไอ้ฉ่ำ” สมพรสะใจอย่างมาก
“แล้วนังรสมันทำหน้ายังไง หาไอ้ฉ่ำ” สวาทอยากรู้
“ก็หน้าแหกไปเลยน่ะสิ”
“เชอะ จะหาหมอผีมากำจัดคุณผู้หญิง บ้านของท่านแท้ๆ ไอ้ที่ควรโดนกำจัดนะคือพวกมัน” ยาใจสมน้ำหน้า
“แบบนี้อยากให้คุณผู้หญิงหักคอนักเชียว” วิเวกผสมโรง
“ใข่ๆ ว่าแต่พวกมันคงไม่เลิกง่ายๆ มันต้องหาหมอผีที่อื่นอีกแน่” จิ้มลิ้มยังเป็นกังวลว่ารสสุคนธ์จะไม่ยอมรามือ
“มีปัญญาก็ไม่หาสิ แต่รับรองได้ ถ้าในจังหวัดนี้ จ้างก็ไม่มีใครรับทำ” ฉ่ำมั่นใจสุดๆ
ในห้องนั่งเล่นบ้านลั่นทม รสสุคนธ์กับนฤมลนั่งปรึกษากันอย่างหงุดหงิด “บ้าเอ๊ยนี่ฉันจะช่วยคุณชีพได้ยังไง พี่มลอย่าเอาแต่นั่งเฉยๆสิ ช่วยกันคิดหน่อย”
“พี่ก็คิดอยู่นะแต่มันยังคิดไม่ออก”
หนุ่ยกับโหน่งวิ่งเข้ามา หนุ่ยมาดึงมือนฤมล “แม่ มาดูอะไรนี่”
“อะไร”
“ตามโหน่งมาสิ”
เด็กทั้งสองฉุดมือนฤมลไป รสสุคนธ์ตาม
ในซอยหน้าบ้านลั่นทม หนุ่ยกับโหน่งพานฤมลและรสสุคนธ์เดินออกมาหน้าบ้าน หยุดแล้วชี้มือไปที่ใต้ต้นกล้วย บริเวณรกๆ มุมหนึ่งข้างถนนหน้าบ้าน
“หนุ่ยออกมาขี่จักรยานเล่น เห็นน้าฉลอง”
ฉลองกับสายใจนั่งซุกตัวอยู่ ยกมือไหว้ ฉลองผูกคอด้วยด้ายสายสิญจน์และมีพระเต็มคอ