บทละครโทรทัศน์ สุสานคนเป็น ตอนที่ 7 หน้า 2
ลั่นทมโอบประคองอุษาอย่างเอ็นดู ลั่นทมพูดกับธารินทร์ “เธอไม่มีบ้านที่กรุงเทพไม่ใช่เหรอ เอางี้นะอย่าไปอยู่บ้านหลวงเลย” ลั่นทมบอกกับอุษา “เอาเงินที่น้าไปซื้อบ้านซักหลัง ตอนนี้ก็ให้คุณธารินทร์ย้ายไปอยู่ก่อนไว้หนูพร้อมแต่งเมื่อไหร่ค่อยย้ายไป”
ชีพไม่พอใจ อุษาเงียบ ธารินทร์รีบปฏิเสธ “แต่ผม”
“ไม่ต้องเกรงใจน้าหรอก พ่อเธอมีบุญคุณกับน้า ขาดเหลือยังไง มาบอกนะน้ายินดีช่วย”
ลั่นทมมองไปเห็นไกรหิ้วกระเป๋าเอกสารเข้ามา “อ้อ..คุณไกรมาพอดี..น้ามีธุระกับคุณไกรหน่อย ขอตัวนะจ๊ะ” ลั่นทมพูดกับไกร “เชิญที่ห้องหนังสือค่ะ” ไกรไปทางห้องหนังสือ
ชีพตามไปแต่ลั่นทมหันมา “ทมขอคุยกับคุณไกรตามลำพังนะคะ” ชีพชะงักนิดหนึ่ง แล้วฝืนยิ้มพยักหน้า มั่นใจว่าลั่นทมต้องทำตามที่ตนบอก
ชีพกระซิบกับลั่นทม “อย่าลืมที่ผมเตือน”
“ค่ะ ไม่ลืม” ลั่นทมพูดจบก็เดินเข้าห้องหนังสือกับไกร ชีพหันมามองอุษาและธารินทร์ยิ้มให้อย่างเหนือกว่า ก่อนจะเดินออกไป อุษามองตามลั่นทมไปอย่างไม่สบายใจ
ที่หน้าบ้าน อุษาและธารินทร์เดินออกมาจากตัวบ้าน ธารินทร์ดึงแขนอุษาไว้ให้หยุดคุยกัน
“ไว้คุยกันทีหลังเถอะค่ะ”
“ผมกำลังพูดถึงเรื่องแต่งงานนะ”
อุษาหันมายิ้มหวาน หยุดมองธารินทร์ที่กำลังน้อยใจ “อย่าเพิ่งน้อยใจซีคะ จริงๆ แล้วเป็นความผิดของคุณนะ”
“ผม ไม่ได้อยากย้ายนะษา แต่มันเป็นคำสั่งผมต้องทำตาม”
“ไม่ใช่เรื่องย้ายค่ะ แต่คุณบอกษาเองว่า น้าชีพกำลังวางแผน” อุษาชะงักมองไปด้านหลัง
ชีพเดินยิ้มกริ่มเข้ามา มองธารินทร์ด้วยสายตาดูถูก “ยังปรึกษาหารือกันไม่จบเหรอ ไงธารินทร์ ผมอิจฉาคุณจริงๆ”
“เรื่องอะไรครับ”
“อ้าว ก็ไม่ต้องสร้างเนื้อสร้างตัวเก็บเงินแต่งงานไง เพราะฝ่ายหญิงเขาประเคนให้แล้วนี่ ทั้งเงินทั้งเรือนหอสบายทั้งชาติเลย” ชีพหัวเราะเยาะเย้ย ธารินทร์โกรธ อุษาทำท่าจะโต้กลับ แต่ธารินทร์จับแขนไว้ อุษาชะงัก ชีพคิดว่าเป็นต่อจึงยิ้มเยาะๆ แล้วเดินไป
อุษาสะบัดแขนมองหน้าธารินทร์อย่างโกรธๆ “ห้ามษาทำไมคะ เขาดูถูกคุณ”
“ปล่อยเขา จะฉีกหน้ากากนายชีพคนนี้ต้องใจเย็นๆ” ธารินทร์มองตามชีพอย่างแค้นๆ
หน้าห้องหนังสือ ผนังส่วนหนึ่งบุกระจกม่านเปิดแง้มอยู่ ลั่นทมกับไกรอยู่ด้วยกัน ลั่นทมกำลังบอกให้ไกรเข้าใจถึงเรื่องที่ตนต้องการยกสมบัติให้ชีพ หากเมื่อตนตายไปแล้ว แต่ชีพต้องทำตามสัญญา คือเอาศพตนไว้ใน