บทละครโทรทัศน์ สุสานคนเป็น ตอนที่ 7 หน้า 3
สุสานและพยายามรักษาให้ฟื้น แม้แพทย์จะลงความเห็นว่าได้ตายไปแล้วก็ตาม ไม่เช่นนั้นสมบัติทั้งหมดจะเป็นของอุษา ไกรจด
ชีพเดินเข้ามาหยุดมองอยู่ที่หน้าห้องไม่เข้าไป ไม่ได้ยินเสียงที่ลั่นทมพูดกับไกร แต่ก็รู้ว่าทั้ง 2 ต้องปรึกษาหารือเรื่องเงินกันแน่ ชีพมองอย่างสงสัย
“ลั่นทมต้องเชื่อเราแน่ๆไม่งั้นคงไม่เรียกคุณไกรมา”
“เครื่องดื่มค่ะคุณผู้ชาย” ชีพสะดุ้งหันมา หวานมองชีพอยู่ด้วยสายตาประหลาด ไม่ไว้ใจกึ่งรังเกียจอยู่ในที ในมือถือถาดเครื่องดื่มสำหรับชีพ ชีพรับแก้วเครื่องดื่ม
หวานยังรีรออยู่มองเข้าไปในห้องหนังสือ พูดเรื่อยๆ “คุณผู้หญิงเธอเป็นคนดีเหลือเกิน”
ชีพจิบเครื่องดื่ม พลางพยักหน้าส่งเดช หันไปทางอื่น ไม่อยากพูดกับหวาน
แต่หวานยังไม่ไปยังพูดต่อ “คนดีๆอย่างนี้ใครคิดร้ายต่อเธอคงไม่พ้นตกนรกอเวจีแน่ๆ” ชีพชะงักยืนนิ่ง หวานลอยหน้าถามอย่างหมั่นไส้สุดๆ “คุณผู้ชายว่างั้นมั้ยคะ”
ชีพยืนสงบนิ่งไม่ยอมหันมาสบตาหวาน หวานทำไม่รู้ไม่ชี้เดินเลี่ยงไป ชีพหันมองตามหวานอย่างไม่พอใจ พึมพัมเบาๆ “อีน้าหวานจงใจด่าฉันเหรอ วอนซะแล้วมึง”
ที่หน้าบ้าน ไกรหิ้วกระเป๋าเอกสารออกมาจากบ้าน ชีพดักรออยู่มุมหนึ่ง ไกรจะไปที่รถชะงัก
“คุณไกร ลั่นทมให้ทำเรื่องอะไร”
“พินัยกรรมใหม่ครับ..ยกทรัพย์สินทั้งหมดให้คุณเมื่อเธอเสียชีวิตแล้ว”
ชีพตะลึง เผลอยิ้ม ไกรจะผละไปที่รถ
“เดี๋ยว... บ้านหลังนี้รวมทั้งเรือนไทยและเครื่องเพชรใช่ไหม”
“ใช่ครับ”
ไกรขึ้นรถขับออกไป ชีพตื่นเต้น ปล่อยให้ไกรขับรถออกไป แล้วในที่สุดก็ยิ้มอย่างสมใจ
“นังโง่นั่นเชื่อเราจริงๆ แฮะ..ในที่สุดทุกอย่างก็เป็นไปตามแผน”
ในห้องนอน ลั่นทมเตรียมตัวอยู่หน้ากระจก โต๊ะเครื่องแป้ง จะออกไปดินเนอร์กับชีพ ชีพเข้ามากอดลั่นทมจากทางด้านหลัง “ทมจ๋า.. ผมรักทม”
ลั่นทมหันมาจ้องมองชีพอย่างรักใคร่สุดหัวใจ “ทมเชื่อแล้วค่ะว่าชีพรักทมจริงๆ..ทมถึงเชื่อชีพทุกอย่าง” ชีพจะรั้งลั่นทมเข้ามา ลั่นทมยั้งไว้เบาๆ หน้าตาสดชื่น “เรากำลังจะไปดินเนอร์กันไม่ใช่เหรอคะ ทมมีความสุขจังกลัวเหลือเกินกลัวว่าทมจะมีเวลาแบบนี้ไม่นาน”
ชีพยิ้มเบิกบาน จูบลั่นทมเบาๆ อย่างทนุถนอม ท่วงทีลีลาไม่ส่อพิรุธแม้แต่น้อย
“ตอนนี้ทมก็แข็งแรงดีแล้วนี่จ๊ะ”
“แต่ทมไม่อยากประมาทค่ะ ถ้าทมต้องตายอีกแล้วเกิดไม่ฟื้นชีพจะได้ไม่ยุ่งยาก”