บทละครโทรทัศน์ สุสานคนเป็น ตอนที่ 15 (ตอนจบ) หน้า 3
มอเตอร์ไซค์ของประสงค์จอดอยู่หน้าที่พัก ประสงค์ออกมา ขึ้นขี่มอเตอร์ไซค์ “ไอ้ชีพคิดจะถีบหัวข้าส่งเหรอ ต่อให้เอ็งมุดหัวหลบอยู่ในสุสาน ข้าก็จะไปหาเอ็ง..วันนี้ต้องจัดการให้เด็ดขาด”
ประสงค์บิดมอเตอร์ไซค์ออกไป
ในสุสานลั่นทม ลั่นทมนอนอยู่ข้างๆชีพ ลุกขึ้นแล้วหันมามอง ชีพ นอนลืมตาโพลงสีหน้าสิ้นหวัง
“ตำรวจกำลังจะรู้แล้วว่าคุณวางแผนตัดสายเบรก..ไม่ช้าเขาคงหาหลักฐานได้ คุณต้องถูกจับติดคุก”
ชีพหมดสิ้นเรี่ยวแรงหมดสิ้นกำลังใจ ชีพรู้สึกเหนื่อยอ่อน “ดี…ให้ฉันไปอยู่ในคุกยังดีกว่าอยู่ที่นี่”
ลั่นทมมองชีพนิ่งเงียบ “แต่ทมจะช่วยให้คุณพ้นผิด..คุณจะได้อยู่กับทมนานๆ”
ลั่นทมก้มลงมาจูบ ชีพพยายามผลักลั่นทมอย่างขยะแขยง “ไม่ ฉันไม่อยู่ในสุสาน..ปล่อยให้เขาเอาฉันไปติดคุกได้เลย ฉันอยากตาย”
ลั่นทมส่ายหน้าน้ำตาไหลพราก “คุณไม่เคยรักทมเลยใช่มั้ยชีพ”
หน้าบ้านลั่นทมเช้ามืด ฉ่ำออกมาดูแลสนามตามปกติ รถธารินทร์เข้ามา มีผันกับต้อยติ่งนั่งมาด้วย ฉ่ำเข้าไปรับ “โห คุณรินทร์ นี่ไม่ได้นอนเลยมั้งครับ ก็เพิ่งกลับไปเอง”
“ก็แค่ไปอาบน้ำอาบท่านะ เป็นห่วงทางนี้ พวกตำรวจกลับไปหมดแล้วใช่มั้ย”
“ครับ เพิ่งไปกันได้สักพักเอง”
รถจรัลเข้ามา จรัลลงจากรถ ทุกคนรีบไหว้ยกเว้นหมอผัน
“คุณอามาแต่เช้า”
“เมื่อคืนมีอะไรผิดปกติใช่มั้ย”
ฉ่ำแปลกใจ “คุณรู้ได้ไงครับคุณจรัล บรื๊อ พูดแล้วขนลุก”
“แม่รสเขาว่าจะไป เลยเข้าไปสาบานกับคุณนายว่าจะเลิกยุ่งกับคุณชีพ ให้คุณนายปล่อยเขาไป แล้วยังไงก็ไม่รู้ถึงโดนสะกดเข้าไปอยู่ในสุสาน แม่รสเขาเห็นคุณชีพแล้วละครับ”
“แล้ว..รสสุคนธ์ไม่เป็นไรใช่มั้ยครับ”
“ครับแต่คุณพี่สาวคงทนไม่ไหวเห็นว่าจะไปเช้านี้”
จรัลจริงจัง “รสควรจะไปด้วย” ทุกคนมองหน้าจรัล จรัลพูดเบาๆ “ผมสังหรณ์ใจว่าจะเกิดเรื่องร้ายกับรส”
ทุกคนอึ้งๆ
ห้องนอนนฤมล หนุ่ยและโหน่งแต่งตัวเรียบร้อยพร้อมออกเดินทาง นฤมลแต่งตัวเรียบร้อยกำลังจัดเสื้อผ้า “แม่ แม่จะไปจริงๆเหรอ พี่อุษาเขาออกใจดีให้ผมเรียนหนังสือ ผมอยากเรียนนะแม่”
“ถ้าเรากลับไปอยู่ที่เก่าผมก็คงไม่ได้เรียนใช่มั้ยแม่”
“แล้วก็ไม่มีจะกินด้วย อยู่ที่นี่ของกินเยอะแยะ”