บทละครโทรทัศน์ สุสานคนเป็น ตอนที่ 4 หน้า 2
13 สิงหาคม 2564 ( 14:25 )
605.9K
1
บริเวณด้านข้างศาลาไว้ศพลั่นทม หวานกำลังคุมให้สวาท จิ้มลิ้มและยาใจจัดเตรียมเครื่องดื่มและอาหารสำหรับการจัดเลี้ยงแขกที่จะมาฟังสวดศพ รสสุคนธ์ในชุดไว้ทุกข์เข้ามามองดู
“ถ้วยพอมั้ย”
“เตรียมไว้ประมาณร้อยนึงจ้ะน้าหวาน”
“ไม่พอหรอก”
รสสุคนธ์เดินเข้ามาพอดี “จะเลี้ยงอะไรกันใหญ่โตสิ้นเปลือง คนเข้ามาฟังสวดศพไม่ได้มางานเลี้ยง”
“พวกที่มาน่ะเขาผู้ดีมีชาติมีตระกูลทั้งนั้น ไม่ใช่พวกคางคกขึ้นวออย่างเอ็ง กินไม่กินก็ต้องเลี้ยงเขา บางคนเขา ยังไม่ได้กินอะไรมา พวกคางคกมันจะรู้อะไร”
“น้าหวาน ทำไมต้องขัดฉันทุกเรื่องเลยนะ”
รสสุคนธ์สะบัดหน้าเดินไป สวาท ยาใจและจิ้มลิ้มแอบหัวเราะกัน แต่พอหันมาเห็นหน้าหวานเศร้า ๆ ก็พากันนิ่ง
ภายในศาลาสวดศพ หมอผันกระซิบกับอุษาเบาๆ
“ไม่ต้องห่วงนะ ลุงบอกสัปเหร่อแล้วไม่ให้มัดตราสังข์แน่นๆ ตะปูก็ตอกไว้หลวมๆ”
“ขอบคุณหมอผันค่ะ เผื่อบางทีคุณน้าจะหายใจได้บ้าง”
ธารินทร์ส่ายหน้า “พ่ออย่าพูดให้กำลังใจษาเลย คุยกันที่ความจริงดีกว่า”
อุษางอนเดินผละไป
“งอนแล้วเห็นมั้ย...เอ็งมันหัวสมัยใหม่เลยไม่เชื่อ”
“พ่อเลิกพูดคนตายแล้วฟื้นได้แล้วครับ นั่นมันเกิดขึ้นกับคนอื่น ไม่ใช่คุณนายลั่นทม”
หมอผันพยักหน้า“เออ ไม่พูดก็ไม่พูด”
แขกเริ่มทยอยกันมา รสสุคนธ์ยืนรับแขกอยู่ข้างชีพ ราวกับว่าเป็นงานตัวเอง หวานยืนมองอยู่ห่างๆ สีหน้าไม่ค่อยดีนัก วิเวกกับสมพรเดินนำไกรเข้ามา ทั้งสองชี้ไปที่อุษาซึ่งยืนเหม่ออยู่มุมหนึ่ง ไกรหันไปขอบใจทั้งสองเบาๆ แล้วเดินเข้าไปหา รสสุคนธ์เห็นเข้าพอดี
“อีตาทนายนั่นไว้ใจได้หรือเปล่าคะชีพ”
“คงไม่มีอะไรหรอกน่า”
ไกรเดินไปหาอุษา“หนูอุษา” อุษาหันมายกมือไหว้ ไกรรับไหว้
“อาอยากคุยกับหนูเรื่องพินัยกรรม”
“ษาไม่สนใจเรื่องนั้นหรอกค่ะ ษาไม่อยากได้”
“แต่มันไม่ยุติธรรม น้าชาติ น้าแท้ๆ ของหนู ไม่ได้ทำพินัยกรรมยกสมบัติให้หนู ซึ่งเป็นหลานแท้ๆ เลย ยกให้คุณนายลั่นทมทั้งหมด พอคุณนายเสียไป โดยที่พินัยกรรมก็ไม่มีชื่อหนู อาอยากช่วย”
“หนูไม่สนใจหรอกค่ะ”
“แต่คุณนายลั่นทมเคยบอกอาว่าจะยกสมบัติบางส่วนให้หนู หนูน่าจะมีสิทธิ์บ้าง อาว่าอาจะทำอะไรสักอย่างเพื่อให้หนูมีทางได้บ้าง”