บทละครโทรทัศน์ สุสานคนเป็น ตอนที่ 4 หน้า 3
13 สิงหาคม 2564 ( 14:25 )
605.9K
1
อุษาสวนคำทันที “คุณน้าจะโกงเขามาให้หนูเหรอ อย่าดีกว่าค่ะ เพราะเท่าที่หนูเห็นอาการอยากได้จนตัวสั่นของรสสุคนธ์แล้ว หนูก็คลื่นไส้เต็มทนแล้ว เรี่ยวแรงหนูมี หนูพอหาเลี้ยงตัวเองได้ ขอบพระคุณในความปรารถนาดีของคุณอาค่ะ”
อุษายกมือไหว้ รสสุคนธ์เข้ามาพอดี กอดอกยิ้ม เพราะยืนฟังอยู่ก่อนแล้ว
“เขาประกาศอยู่โต้งๆ ว่าไม่สนใจ คุณทนายทำไมต้องใจดียัดเยียดสมบัติคนอื่นให้เขาด้วยล่ะคะ แบบนี้มันไม่ถูกต้อง”
“พินัยกรรมยังไม่ได้เปิด ผมมีแต่ฉบับของผม ฉบับอื่นยังมีอีก คุณรสสุคนธ์อย่าเพิ่งดีใจไปสิครับ”
รสสุคนธ์ยืนตะลึง ไกรเดินเข้าไปในศาลาสวดศพ อุษามองหน้ารสสุคนธ์ ตั้งแต่หัวจรดเท้า สายตาเหยียดหยามอย่างเห็นได้ชัด แล้วเดินตามไกรไป รสสุคนธ์แทบจะร้องกรี๊ดออกมาเดี๋ยวนั้น
ในโลงศพลั่นทม ลั่นทมนอนเหมือนตาย เงาร่างของลั่นทม ค่อย ๆลืมตามองรอบๆ
‘นี่ฉันกลับมาอยู่ในโลงอีกแล้วเหรอ ฉันตายหรือยังไม่ตายกันแน่ แล้วทำไมเมื่อกี้ฉันถึงไปที่บ้านได้ ฉันตายไปแล้วใช่มั้ย ฉันยังไม่อยากตาย ใครก็ได้ช่วยฉันที ษา...ษาอยู่ไหน ช่วยน้าด้วย’
เงาร่างลั่นทมดิ้นสุดแรง อุษา ธารินทร์ ผัน ชีพและรสสุคนธ์สาละวนกับการส่งแขกอยู่ ไม่มีใครเห็นว่าโลงขยับเขยื้อนได้
ที่ลานจอดรถในวัด ธารินทร์นั่งในรถฝั่งคนขับรถ อุษานั่งอยู่ข้างๆ อุษาหน้าตึง ไม่อยากพูดอะไร
“ษา โกรธผมเหรอ ผมทำทุกอย่างเพราะไม่อยากให้ใครเห็นคุณเป็นตัวตลก”
“ยังไงษาก็ไม่ยอมวางมือหรอกค่ะให้มันรู้ไปว่าความชั่วจะเอาชนะความดีได้”
“ษาจ๊ะ นี่เรื่องของคนตายไม่ใช่เรื่องธรรมะชนะอธรรม”
อุษาเสียงเครือ “ษาขอร้องค่ะรินทร์...อย่าห้ามษาเลย ษาทนไม่ได้ที่เห็นคุณน้าลั่นทมถูกรังแกอย่างนี้”
ธารินทร์ถอนใจ พยักหน้า ตบหลังมืออุษาเบาๆ ให้กำลังใจ แล้วสตาร์ทรถ
ในห้องหวาน รสสุคนธ์แต่งตัวชุดนอนค่อนข้างโป๊ หวานเข้ามาพอดี
“ผู้หญิงดีๆ เขาไม่แต่งตัวแบบนี้กันหรอก”
“ฉันก็ไม่เคยประกาศว่าเป็นผู้หญิงดีซะหน่อย ถ้าดีแล้วต้องโง่ เซ่อ แถมอยู่ขึ้นคานแบบน้าหวาน ฉันก็ยอมชั่วดีกว่า”
รสสุคนธ์ออกไป หวานขวางไว้ “จะไปไหน”
“เรื่องของฉัน” รสสุคนธ์มองหน้าหวานดุๆ แกะมือหวานที่กางกั้นประตูไว้ มองอย่างไม่แคร์ แล้วเดินออกไปทันที หวานได้แต่ยืนอึ้ง
“คุณผู้หญิง ฟื้นมาเสียทีสิคะ”