บทละครโทรทัศน์ สุสานคนเป็น ตอนที่ 4 หน้า 5
13 สิงหาคม 2564 ( 14:25 )
606.1K
1
ตอนเช้ามืด ที่ห้องนอนลั่นทม รสสุคนธ์นอนหลับอย่างสบายอยู่บนเตียงของลั่นทม มือของลั่นทมค่อยๆ ยื่นมาปลุกเบาๆ แล้วมือนั้นก็เลือนหายไป รสสุคนธ์หลับตายิ้มอย่างมีความสุข คิดว่าเป็นชีพ
“จะรีบไปไหนแต่เช้ามืดคะรสยังนอนไม่อิ่มเลย”
รสสุคนธ์ลืมตาลุกขึ้นนั่งงัวเงีย ไม่มีชีพในห้อง “ชีพ...ชีพ”
รสสุคนธ์เห็นประตูห้องน้ำปิดอยู่ ก็วิ่งมาเคาะเรียก “ชีพ...ชีพคะ”
รสสุคนธ์หันมาก็เห็นลั่นทมยืนอยู่ข้างเตียง รสสุคนธ์กรีดร้องสุดเสียง ชีพเปิดประตูห้องน้ำออกมา กอดรสสุคนธ์ไว้ “รส...เป็นอะไร...เป็นอะไร”
รสสุคนธ์ซบหน้ากับอกชีพ ชี้มือไปที่เตียง พูดเสียงสั่น “นัง..ลั่นทม เมียคุณอยู่ที่...ที่เตียงค่ะ”
ชีพหน้าเสีย มองไปก็ไม่เห็นอะไร“มีที่ไหน...ดูสิ...ไม่มี”
รสสุคนธ์หันมาไม่เห็นลั่นทม ก็หายใจโล่งอก
“รสคงตาฝาดหรือไม่ก็คิดมากไป...คุณแต่งตัวเสร็จแล้วเหรอคะ รอรสที่โต๊ะอาหารนะ...เดี๋ยวรสตามลงไป”
รสสุคนธ์คว้าผ้าเช็ดตัวแล้วรีบเข้าไปในห้องน้ำ สำรวจตัวเองในกระจก บรรยากาศเหมือนจะปรากฏร่างลั่นทมแต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น รสสุคนธ์แต่งชุดดำ คัดเลือกเครื่องเพชรในกล่องเครื่องประดับที่วางอยู่บนโต๊ะ หยิบมาติดที่เสื้อแล้วมองตัวเองในกระจก โดยไม่ได้สังเกตว่ากล่องเครื่องประดับเคลื่อนออกช้าๆ เหมือนไม่มีเรี่ยวแรง รสสุคนธ์จะหยิบแต่หยิบไม่ถูก กล่องเครื่องประดับไม่ได้อยู่ที่เดิม รสสุคนธ์เอะใจอยู่บ้าง แต่ไม่ได้สงสัยอะไร รสสุคนธ์คว้ากระเป๋าเข้ากับชุดแล้วเดินออกไป ประตูปิด ลั่นทมสีหน้าเศร้า มองตามไป หยาดน้ำตาเอ่อคลอตา
ในห้องนอนอุษา อุษาชุดดำเตรียมตัวไปที่วัด ตรวจสอบที่เก็บเครื่องเพชรที่ชีพมอบให้ว่าอยู่ดีเป็นที่เรียบร้อย หยิบเงินที่ชีพให้ออกมาตรวจสอบอีกครั้ง แล้วใส่กระเป๋าเตรียมนำไปใช้จ่าย
ที่โต๊ะอาหารบ้านลั่นทม สวาท จิ้มลิ้มแฃละยาใจกำลังดูแลบริการชีพที่กำลังรับประทานอาหารเช้า
อุษาแต่งชุดดำผ่านหน้าห้องอาหารจะออกไปหน้าบ้าน
“อุษา”
อุษาชะงัก
“ไม่ทานอาหารเช้าด้วยกันก่อนเหรอ”
รสสุคนธ์เข้ามาในห้องอาหาร อุษาเห็นเครื่องเพชรที่รสสุคนธ์ใส่
“ไม่ค่ะ ษาจะเข้าไปช่วงเช้าแล้วจะขอลาไปทำธุระหน่อยค่ะ”
รสสุคนธ์จับเพชรอย่างไม่สะทกสะท้าน อวดเสียด้วยซ้ำ
“ธุระอะไรกันนักหนา หรือว่าเห็นงานที่โรงงานไม่สำคัญ นึกจะไปไหนก็ไป”