บทละครโทรทัศน์ รักเร่ ตอนที่ 10 หน้า 4
![บทละครโทรทัศน์ รักเร่ ตอนที่ 10 หน้า 4](https://avatar.dmpcdn.com/p320x320/default.png)
มือถือรามิลดัง รามิลสีหน้าดีใจ รีบกดรับสายทันที “ฮัลโหล.”
วายูนยกมือถือมาดูอย่างผิดหวัง แล้วลองกดโทรหารามิลอีกครั้ง
รามิลมีสีหน้าผิดหวังเหมือนกัน เมื่อรู้ว่าปลายสายไม่ใช่วายูน “ช่วงนี้ผมไม่ว่างเลยครับคุณเพียงเพ็ญ ถ้าคุณเพียงเพ็ญต้องการคำปรึกษาอย่างเร่งด่วน ผมจะนัดคุณอนุชาให้ดีไหมครับ ...ไม่ต้องเหรอครับ... โอเคนะครับ สวัสดีครับ” รามิลกดตัดวางสาย สีหน้ารำคาญๆ แล้วเลยตัดสินใจปิดเครื่องไปเลย
“ปิดเครื่อง..” วายูนกดตัดวางสาย สีหน้าผิดหวังอย่างที่สุด
ทางด้านเพียงเพ็ญวางโทรศัพท์ลงอย่างสุดเซ็ง
คืนนั้น วายูนนอนหลับอยู่สักครู่ก็ลุกพรวดขึ้นนั่ง ท่าทางพะอืดพะอมแต่ไม่อาเจียน วายูนลงจากเตียง เดินโผเผออกมาจากห้องนอนไปรินน้ำกิน แล้วเดินโผเผจะไปนั่ง มือเกาะโน่นเกาะนี่พยุงตัวไม่ให้ล้ม เธอเดินผ่านตรงกองหนังสือที่ไฮดี้เอาการ์ดแต่งงานของรามิลซ่อนไว้ มือวายูนเปะปะไปโดนหนังสือจนหล่นลงมาทั้งแผง
หนังสือหล่นลงพื้น การ์ดแต่งงานของรามิลกระเด็นออกมาจากหนังสือ หญิงสาวไม่ได้สนใจเพราะท่าทางผะอืดผะอมขึ้นมาอีก วายูนรีบรวบเก็บหนังสือที่หล่น และสอดการ์ดแต่งงานของรามิลกลับเข้าไปในหนังสือเล่มเดิมโดยไม่รู้ตัวและไม่ทันได้เห็น วายูนก็รีบรวบหนังสือทั้งกองเอากลับขึ้นไปวางไว้ที่เดิม แล้วก็วิ่งพรวดพราดไปที่ห้องน้ำทันที
เช้าวันต่อมา ไฮดี้กำลังเปิดประตูให้นิโคไลเข้ามา
“เช้านี้วายูนเป็นยังไงบ้าง..ไฮดี้”
ไฮดี้ยังไม่ทันตอบ ก็มีเสียงวายูนอาเจียนดังแว่วออกมาจากห้องน้ำ ไฮดี้ส่ายหน้าเหนื่อยใจ “เขาแพ้ท้องหนักมาก แล้ว “เรื่องนั้น” เราควรจะบอกวายูนเมื่อไหร่ดีล่ะ”
ทั้งสองนึกถึงตอนที่ได้คุยกับเพียงเพ็ญ
“ที่คุณรามิลกลับไปเมืองไทยคราวนี้ ก็เพราะเขาจะไปแต่งงานนั่นแหละ” นิโคไลกับไฮดี้ต่างมีสีหน้าตกใจ “แต่เคราะห์ร้ายที่เจ้าสาวมาเกิดอุบัติเหตุก่อนหน้าวันงานแค่ 2 วัน งานแต่งงานเลยต้องเลื่อนออกไป 3 เดือน แต่ถึงจะเลื่อนงานแต่งออกไปยังไงก็ตามนะ สุดท้ายแล้วคุณรามิลก็ก็ต้องกลับไปแต่งงานกับคู่หมั้นคู่หมายเขาอยู่ดี”
พอนึกถึงตอนนี้ไฮดี้ได้แต่บ่น “ฉันละ..อยากจะบอกๆวายูนให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย แต่คาร์ลน่ะสิ ห้ามฉันไว้ บอกว่าเป็นเรื่องที่วายูน กับนักการทูตคนนั้นต้องคุยกันเอง ห้ามเราเข้าไปยุ่งอย่างเด็ดขาด”
“ใช่ เรื่องนี้เรายุ่งด้วยไม่ได้ เพราะยังไงๆ..มันก็เป็นเรื่องของเขาสองคน..สองคนเท่านั้นจริงๆ..” นิโคไลหน้าเศร้าลง ไฮดี้หันมามองอย่างเห็นใจ
สักครู่วายูนก็เดินโผเผออกมาจากห้องน้ำ ท่าทางหมดเรี่ยวหมดแรง นิโคไลพุ่งเข้าไปประคองทันที ไฮดี้มองดูนิโคไลประคับประคองวายูนอย่างอ่อนโยนแล้ว..ก็ได้แต่ถอนใจ