บทละครโทรทัศน์ รักเร่ ตอนที่ 2 หน้า 5
9 ธันวาคม 2558 ( 11:43 )
1.4M
“วาสบายดีค่ะอา แล้วอาละคะ”
“อาก็สบายดีจ้ะ แต่อาจะโทรมาถามว่า..วาน่ะ มีเงินใช้พอไม๊ลูก”
“เงินหรือคะ วายังมีเงินพอใช้อยู่ค่ะ อาไม่ต้องห่วงนะคะ..” วายูนกลั้นใจโกหกด้วยสีหน้ารู้สึกผิดมากที่ต้องโกหกอา
รามิลเดินกลับเข้าบ้านมาพลางคิดถึงเรื่องที่คุยกับเพื่อนๆเมื่อกลางวัน
ทั้งสามนั่งคุยกันอยู่ ปรัชญาหัวเราะชอบใจ “ฉันชักชอบไอ้เจ้าฝรั่งตาน้ำข้าวคนนั้นแล้วสิวะไอ้มิล..มันยอมลดศักดิ์ศรีมาขอโทษแกทั้งๆที่มันไม่ผิด มันยอมทำเพื่อผู้หญิงที่รัก เพราะกลัวแกจะเคืองไปถึงแฟน แฟนก็จะเสียรายได้ ฉันว่า..มันแมนดีว่ะ”
ดามพ์ไม่พอใจ “แมนยังไงวะ แอบฟังคนอื่นเขาคุยกัน”
“แต่คนเป็นแมนเขาก็ไม่พูดถึงผู้หญิงในทางเสียๆหายๆเหมือนกันโว๊ย”
“อ้าวๆๆๆ ไอ้ปรัชญ์” ดามพ์พุ่งเข้าไปผลักอกปรัชญาเต็มแรง “ตกลงแกเป็นเพื่อนฉัน รึว่าเป็นเพื่อนไอ้ฝรั่งรัสเซียคนนั้นกันแน่วะ”
ปรัชญาผลักอกดามพ์กลับไม่เกรงกลัว “ได้ไอ้หมอนั่นเป็นเพื่อน..ก็ไม่เลว”
สองเพื่อนทำท่าจะชกกัน รามิลรีบเข้าแทรกตรงกลาง ดามพ์จึงได้แต่ฮึดฮัด “ฮึ่ย!”
ปรัชญาไม่สน หันมาพูดกับรามิล “แฟนฝรั่งอุตส่าห์ลงทุนมาขอโทษแกถึงขนาดนี้แล้ว แกจะจ้างแม่นักศึกษาคนนั้นให้พาเที่ยวต่อไหมวะรามิล”
รามิลไม่ตอบ สีหน้าครุ่นคิด
วายูน ยังพูดโทรศัพท์กับอาพร้อมจิต “ฝากความคิดถึง-ถึงคุณอาภักดิ์กับคุณตาผินด้วยนะคะอาพร้อม สวัสดีค่ะอา..” วายูนกดตัดสายลงแล้วยกมือไหว้ลม “ขอโทษนะคะอาพร้อม..ที่วาต้องโกหกอา แต่วาไม่อยากให้อาต้องเป็นห่วงมากไปกว่านี้น่ะค่ะ” วายูนสีหน้ารู้สึกผิดมาก แต่ยังไม่ทันทำอะไรต่อ มือถือก็ดังขึ้นอีกครั้ง วายูนรับสาย “ฮัลโหล.. คุณรามิล!”
อาพร้อมจิตวางสายลงจากวายูน ตาผินเดินเข้ามา “คุยโทรศัพท์กับยายวาเหรอ หลานเป็นไงมั่งล่ะแม่พร้อม”
“สบายดีค่ะคุณพ่อ แต่คงจะเรียนหนัก ฟังเสียงดูเหนื่อยๆไปหน่อย นี่คงจะมุเรียนเพื่อให้จบเร็วๆ เพราะเกรงใจเรา”
“ยายวาเป็นเด็กดีเสมอ”
สองคนยิ้มเมื่อนึกถึงวายูน แล้วตาผินก็ไอออกมา อาพร้อมจิตตกใจ “ตายจริง คุณพ่อไม่สบายหรือคะ ไปหาหมอมั้ยคะ”
“ไม่ต้องหรอก พ่อไม่ได้เป็นอะไรมากขอน้ำพ่อสักแก้วนึงก็พอ”
“ค่ะๆ” อาพร้อมจิตวิ่งเข้าไปเอาน้ำ