บทละครโทรทัศน์ รักเร่ ตอนที่ 9
โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง นิตยาเดินเร็วๆ นำหน้ารามิลกับปัทมาเข้ามาหาจงกลนีที่ยืนอยู่ที่หน้าห้องฉุกเฉินอยู่ก่อนแล้ว จงกลนีสีหน้ากระวนกระวายร้อนใจ
“คุณหญิงจุลเป็นยังไงบ้างเพคะท่านหญิง”
“หมอว่าแขนข้างขวาหัก แล้วตอนนี้ก็กำลังเอกซ์เรย์สมองอยู่”
“ตายจริง เกิดอะไรขึ้นเพคะ แล้วนี่ไปพบตัวคุณหญิงที่ไหน”
“ก็ไม่ไกลจากบ้านนักหรอกค่ะคุณนิตยา มีคนไปพบรถหญิงจุลตกถนน”
“มีรถขับตัดหน้ารึยังไงเพคะท่านหญิง”
จงกลนีไม่ตอบ สีหน้าลำบากใจ
น้อยกำลังยืนดูสภาพรถของจุลมณีที่ชนต้นไม้ริมถนนจอดแน่นิ่งอยู่กับนายตำรวจ น้อยทำหน้าสยอง
“ไม่มีรอยเบรกของรถของคุณหญิงจุลมณีเลยครับ” ตำรวจชี้ที่พื้นถนนให้น้อยดู น้อยมองตามที่ตำรวจชี้ให้ดู เห็นพื้นถนนไม่มีร่องรอยของการเบรกเลย “คือถ้าหลบรถที่แซงแล้ววิ่งสวนเลนเข้ามา อย่างน้อยก็น่าจะมีรอยเบรกบ้าง แต่นี่.”
น้อยมองดูสภาพการชนแล้วหน้าเครียดไป
ทั้งสามหลบมุมมาคุยกัน ปัทมาพูดขึ้นมา “เหมือนคุณหญิงจุลตั้งใจจะขับรถให้ตกถนนจนชนต้นไม้เอง เอ๊ะ หรือว่าคุณหญิงจุลไม่อยากจะแต่งงานคะคุณนิต เลยแกล้งขับรถตกถนน ให้ตัวเองบาดเจ็บยังงี้ จะได้ไม่ต้องเข้าพิธีแต่งงาน” นิตยาหันขวับไปจ้องหน้าปัทมาอย่างโกรธๆ ปัทมารู้สึกตัวพูดต่อด้วยเสียงอ่อยๆ“ก็ปัทสงสัยนี่คะ”
นิตยาหน้าเครียด เหลือบมองหน้ารามิล
“ถ้าคุณหญิงจุลยังไม่พร้อมจะแต่ง หรือไม่อยากแต่งงานกับผม ก็อย่าไปบังคับใจเธอเลยครับคุณน้า”
“แต่เรื่องแต่งงาน..คุณหญิงจุลก็ไม่เคยคัดค้าน”
“ก็เพราะเธอกลัวท่านแม่ของเธอน่ะสิครับ”
นิตยาโบกมือห้ามไม่ให้รามิลพูดอะไรต่อ “เอาเถอะ เอาเถอะ จะอยากแต่ง หรือไม่อยากยังไงๆตอนนี้ก็ยังแต่งไม่ได้อยู่ดี เพราะต้องรอจนกว่าคุณหญิงจุลจะหายดีนั่นแหละ” พูดจบนิตยาก็ถอนใจใหญ่อย่างสุดเซ็ง
แต่รามิลสีหน้าสบายใจ ในขณะที่ปัทมานั้น..ถึงกับยิ้มร่าออกมาเลย