รีเซต

บทละครโทรทัศน์ รักเร่ ตอนที่ 9 หน้า 4

บทละครโทรทัศน์ รักเร่ ตอนที่ 9 หน้า 4
15 ธันวาคม 2558 ( 21:10 )
1.4M
รักเร่ ตอนที่ 9
18 หน้า

คุณหญิงนิต้าตาโตเมื่อได้ฟังเรื่องจากกัญญารัตน์ “เลื่อนไป 3 เดือน” 

“ค่ะคุณหญิง  ก็แหม..เจ้าสาวแขนใส่เฝือกอย่างงั้น จะแต่งได้ยังไงละคะ  ฝืนแต่งไป..ก็ “ทำอะไร”  ไม่สะดวก” พูดแล้วกัญญารัตน์ก็หัวเราะคิกคัก

“ที่ว่า  “ทำอะไร” ไม่สะดวกของเธอน่ะ คือ“ทำอะไร” ห๊ะ..กัญญา” กัญญารัตน์ไม่ตอบ แต่ทำหน้าเขินอาย  คุณหญิงนิต้ามองแล้วส่ายหน้าระอาใจ  ก่อนจะถอนใจ “เฮ้อ นึกว่ากลับไปเมืองไทยเที่ยวนี้  ตารามิลจะได้แต่งงานไปซะให้จบเรื่อง พวกลิงค่างบ่างชะนีทั้งหลายมันจะได้เลิกวุ่นวายกับเขาสักที  ที่ไหนได้..เลื่อนออกไปอีกตั้ง 3 เดือน  เวลาตั้ง 3 เดือนนี่..อะไรๆก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้นแหละน๊า ฉันละกลัวจริงๆ” คุณหญิงนิต้ามีสีหน้ากลุ้มใจ

 

ทางด้านเพียงเพ็ญกำลังหัวเราะร่าอย่างมีความสุข โดยมีดามพ์นั่งอยู่ด้วย

“ใช่ค่ะ เวลาตั้ง 3 เดือน อะไรๆก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้น และฉันจะใช้เวลา 3 เดือนที่ว่านี้ ให้คุ้มค่าที่สุด คุณคอยดูไปก็แล้วกัน” เพียงเพ็ญมีสีหน้ามุ่งมั่นมาก  ในขณะที่ดามพ์มองแล้วส่ายหน้าอ่อนใจ

 

ม.ร.ว.จุลมณีนอนหน้าเศร้าอยู่บนเตียงคนไข้ รามิลเคาะประตูเบาๆก่อนเดินเข้าไป ม.ร.ว.จุลมณีหันมามอง  พอเห็นว่าเป็นรามิลก็พยายามจะยกมือไหว้ แต่ทำไม่ได้เพราะติดเฝือก

“ตามสบายเถอะครับคุณหญิง อย่าลำบากเลย”

“หญิงขอโทษนะคะที่ทำให้งานแต่งงานของเราต้องเลื่อนออกไป” 

“คุณหญิงไม่ต้องขอโทษผมหรอกครับ“ ม.ร.ว.จุลมณีมองหน้ารามิลสงสัย “ผมรู้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันไม่ใช่อุบัติเหตุ  “

ม.ร.ว.จุลมณีสีหน้าละอายใจ “คุณหญิงไม่ต้องรู้สึกผิดหรอกครับ  ผมเสียอีกที่จะต้องเป็นฝ่ายขอบคุณคุณหญิงที่ยอมเสียสละเจ็บตัวเพื่อให้ผมมีเวลาอีก 3 เดือนเพื่อคิดว่าจะเอายังไงดีกับเรื่องแต่งงานของเรา”

“คุณรามิลก็ไม่อยากแต่งงานเหมือนกัน” 

รามิลพยักหน้า ม.ร.ว.จุลมณีเริ่มยิ้มออก “ผมสัญญานะครับว่าผมจะพยายามอย่างเต็มที่ที่สุด..เพื่อไม่ให้การเสียสละครั้งนี้ของคุณหญิงต้องเสียเปล่า”

ม.ร.ว.จุลมณียิ้มให้รามิลอย่างดีใจ “ขอบคุณนะคะคุณรามิล  ขอบคุณ..”

ทั้งสองคนมองตากันอย่างเข้าใจกัน ที่หน้าประตูห้องนิตยากับจงกลนีมาแอบมองอยู่ เห็นรามิลกับม.ร.ว.จุลมณียิ้มให้แก่กัน ก็เข้าใจผิดคิดว่าทั้งคู่ชอบพอกัน นิตยากับจงกลนีจึงหันมายิ้มให้แก่กันอย่างดีใจ ในเวลาเดียวกันกับปรัชญายืนแอบดูอยู่ไกลๆ  ไม่กล้าเข้ามาเยี่ยมม.ร.ว.จุลมณี  เพราะเห็นจงกลนียังอยู่

 

ทางด้านวายูนนอนคิดอะไรอยู่คนเดียวบนเตียง  นึกถึงที่ไฮดี้บอกวายูนว่า

“มีคนบอกฉันว่า..เขากำลังจะแต่งงาน..”

“ไม่จริง..ใครบอกเธอ..ไฮดี้ ?”

“นักศึกษาไทยที่มาเรียนด็อคเตอร์คนนั้น”


18 หน้า