บทละครโทรทัศน์ รักเร่ ตอนที่ 9 หน้า 5
“เขาโกหก..”
“เขาจะโกหกหรือเปล่าฉันไม่รู้ คงมีแต่นักการทูตรูปหล่อคนโปรดของเธอคนนั้นเท่านั้นแหละที่จะบอกความจริงกับเธอได้ ถามเขาสิวายูน ถามเขา”
วายูนมีสีหน้าเคร่งเครียด คิดถึงตอนที่หมอตรวจที่รพ.
หมอกำลังตรวจวายูนอยู่ วายูนค่อยๆรู้สึกตัวขึ้น
“ดิฉันเป็นอะไรคะหมอ”
“หมอก็ยังไม่แน่ใจนะ แต่หมอสงสัยว่า..คุณกำลังตั้งครรภ์..”
วายูนตะลึง แล้วลุกพรวดขึ้นจากเตียงเดินออกจากห้องตรวจรักษาไปเลย หมอจะเรียกไว้ แต่ก็ไม่ทันแล้วเพราะวายูนออกไปแล้ว
วายูนได้แต่ผุดลุกขึ้นนั่งนอนไม่หลับ
ทางด้านม.ร.ว.จุลมณีก็นอนไม่หลับกระสับกระส่ายไม่ต่างอะไรไปจากวายูนเลย
น้อยที่มานอนเฝ้า ลืมตาขึ้นมอง “คุณหญิงพยายามนอนให้หลับเถอะค่ะ อย่างน้อยตอนนี้..การแต่งงานก็เลื่อนออกไป 3 เดือนแล้ว”
“คุณรามิลบอกว่า..เขาจะพยายามไม่ทำให้การเจ็บตัวคราวนี้ของหญิงต้องสูญเปล่า”
“แล้วคุณหญิงคิดว่าคุณรามิลจะทำอะไรได้จริงหรือคะ ถ้าเขาทำได้ เขาคงจะทำไปนานแล้วล่ะค่ะ”
ม.ร.ว.จุลมณีอึ้ง แล้วเหม่อมองไปที่หน้าประตูห้องอย่างไม่ตั้งใจ แล้วตกใจเมื่อเห็นปรัชญาเดินเปิดประตูพรวดพราดเข้ามา ทั้งม.ร.ว.จุลมณีและน้อยรีบลุกขึ้นนั่งทันที
“คุณหญิง..”
“คุณปรัชญา..”
“เจ็บมากไหมครับ”
ม.ร.ว.จุลมณีส่ายหน้า ยังไม่ทันพูดอะไรต่อ น้อยก็เข้ามาแทรก “น้อยว่าคุณปรัชญากลับไปเถอะค่ะ เดี๋ยวท่านหญิงมาพบ จะยิ่งยุ่งเข้าไปใหญ่”
“ผมก็แค่อยากจะมาเยี่ยมคุณหญิง” ปรัชญาหันไปมองม.ร.ว.จุลมณีสีหน้าเป็นห่วง
ม.ร.ว.จุลมณีมองปรัชญา น้อยมองแล้วก็ส่ายหน้าระอาใจแต่ก็ใจอ่อน วิ่งไปเปิดประตูห้องชะโงกดูที่ทางเดิน เมื่อไม่เห็นจงกลนี น้อยก็วิ่งกลับเข้ามาบอกปรัชญา“แป๊บเดียวนะคะ”
ปรัชญาพยักหน้า น้อยเดินออกไปอย่างจะเปิดโอกาสให้ปรัชญากับจุลมณีได้คุยกันตามลำพัง
น้อยเดินออกมาจากในห้อง ท่าทางกระวนกระวายใจ “โอย..นี่ถ้าท่านหญิงรู้ว่าอีน้อยคนนี้รู้เห็นเป็นใจด้วยล่ะก็ มีหวังอีน้อยคนนี้คงถูกกุดหัว เจ็ดชั่วโคตรแน่ๆเลย”
ในห้องคนไข้ปรัชญาหันมาคุยกับ ม.ร.ว.จุลมณี “รามิลบอกผมว่า..เรื่องที่เกิดกับคุณหญิง มันไม่ใช่อุบัติเหตุ”