บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ รักเร่ ตอนที่ 15 (1/2) หน้า 2
ที่เล้านจ์หรู รามิลมานั่งคิดเครียดอยู่คนเดียวนึกถึงวายูน
ตอนที่รามิลคุยกับวายูน
“ดิฉันกับคุณก็ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกแล้วค่ะ แล้วต่อจากนี้ไป คุณก็กลับไปมีชีวิตของคุณ และดิฉันก็จะกลับไปใช้ชีวิตของดิฉัน แล้วก็ขอให้คุณพยายามลืมซะว่า..คุณเคยรู้จักผู้หญิงโง่ๆคนหนึ่งที่ชื่อวายูนมาก่อน”
ตอนที่รามิลคุยกับดามพ์
“น่าสมเพชผู้ชายอย่างฉัน..ที่คนนอกมองว่ามีชีวิตเพอร์เฟ็คต์ทุกอย่าง แต่ความจริง..จะหาคนที่รักฉันจริง..ไม่มีเลยสักคน แม้แต่ผู้หญิงที่ฉันกำลังจะแต่งงานด้วย เขาก็ยังรักคนอื่นเลย”
รามิลยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มทีเดียวหมดแก้ว แล้วหันไปสั่งบริกรว่าจะสั่งเพิ่งอีกแก้ว แล้วทันใดนั้นก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินมานั่งด้วยอย่างถือวิสาสะ “ขอฉันนั่งด้วยได้ไหมคะ” รามิลพยักหน้าให้อย่างง่ายๆ วสีลงนั่งด้วย “มาคนเดียวเหรอคะ” รามิลพยักหน้า “ฉันชื่อวสีค่ะ”
“รามิล”
“ชื่อเก๋จริง” วสีชะโงกหน้าเข้าไปมองตารามิลในระยะใกล้ๆ แล้ววางมือข้างหนึ่งลงบนขารามิลอย่างตั้งใจจะยั่วยวน และรามิลก็ไม่ได้เบี่ยงหนี “คุณเป็นคนพูดน้อยอย่างนี้เสมอรึคะ งั้นฉันคงต้องเป็นฝ่ายคุยข้างเดียว..”
รามิลมองหน้าวสีนิ่ง แต่ไม่ตอบอะไร
ในเวลาต่อมาทั้งคู่เปิดประตูเข้ามาในห้อง กอดจูบกันนัวเนียอย่างมีอารมณ์ด้วยกันทั้งคู่ วสีเริ่มดึงทึ้งเสื้อผ้าออกจากตัวรามิล แล้วผลักรามิลลงบนเตียง แล้วตามลงไปจูบ รามิลจูบตอบอย่างมีอารมณ์ แต่แล้วรามิลก็แว่บคิดถึงวายูนขึ้นมาอย่างกะทันหัน
“จำไว้นะวายูน..ว่าผมรักคุณ..” รามิลโน้มตัวไปจูบวายูน วายูนโอนอ่อนยินยอม
รามิล ผละออกห่างจากวสีทันที “ผมทำไม่ได้ ผมขอโทษ..”
รามิลหน้าเครียด จนวสีเข้ามาปลอบประโลม “คุณรักใครสักคนอยู่ใช่ไหมคะ ผู้หญิงคนนั้น..เขาโชคดีจริงๆ.. ฉันขอให้คุณกับเขา..รักกันตลอดไปนะคะ.. “ วสีจูบแก้มรามิลเป็นการลา แล้วลุกขึ้นเดินออกไป พอประตูปิดลงรามิลก็ทิ้งตัวลงนอนแผ่บนเตียงอย่างหมดเรี่ยวหมดแรง
อาพร้อมจิตกำลังช่วยลีล่าแต่งตัวจะออกไปงานศพอาภักดิ์ วายูนเดินจัดของไปมา มือถือวายูนดัง วายูนกดรับสาย “วายูนพูดค่ะ”
“วายูน ผมมีข่าวดีจะมาบอกคุณ”
“ข่าวดีเรื่องอะไร”
“ผมส่งใบสมัครตำแหน่งล่ามที่ UN นี่ให้คุณ แล้ววันนี้เขาก็ตอบรับแล้ว วายูน คุณจะได้มาเป็นล่ามที่ UN อย่างที่คุณหวังแล้ว คุณดีใจไหม” วายูนสีหน้าตื่นตะลึงจนพูดอะไรไม่ออก “วายูน วายูน คุณได้ยินที่ผมพูดไหม”
“ค่ะๆ ฉันได้ยินค่ะ”