บทละครโทรทัศน์ รักเร่ ตอนที่ 12
รามิลเดินมาที่หอพักของวายูนอย่างใจร้อน เสียงของวายูนในตอนนั้นยังดังก้องอยู่ในหัว
วายูนฉีกเช็คที่คุณนิตยาให้ออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย “ถ้าดิฉันจะทำแท้ง ดิฉันก็จะฆ่าลูกของดิฉัน ด้วยเงินของตัวเอง ไม่ใช่เงินของใครทั้งสิ้น”
รามิลวิ่งพรวดเข้าไปในหอพักทันที
นิโคไลนั่งอ่านหนังสือเรียนอยู่ที่โต๊ะ วายูนเดินโผเผออกมาจากห้องนอน นิโคไลหันไปเห็นก็รีบเดินเข้าไปรับ
“ตื่นแล้วเหรอวายูน คุณแพ้ท้องมากจริงๆ”..
วายูนเซ็งตัวเองที่อ่อนแอ “คุณเลยต้องเสียเวลามานั่งเฝ้าฉันทั้งวันเลย”
นิโคไลพาวายูนมานั่งที่โต๊ะ “ไม่เสียเวลาเลยวายูน ผมนั่งทำเปเปอร์ส่งอาจารย์ไปด้วย ผมอยู่ที่นี่..ทำงานได้เร็วกว่าไปทำที่มหาวิทยาลัยด้วยซ้ำ”
“แล้วนี่ไฮดี้ยังไม่กลับมาจากมหาวิทยาลัยอีกเหรอ”
“เห็นว่าจะไปดูหอพักอีกที่น่ะ”
วายูนพยักหน้ารับรู้ มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น วายูนสีหน้าแปลกใจ นิโคไลลุกขึ้นเดินไปเปิดประตู วายูนชะโงกหน้ามองตาม ทั้งวายูนและนิโคไลต่างก็ต้องตะลึงเมื่อเห็นว่าคนที่มาเคาะประตูนั้น คือรามิล
รามิลชะโงกหน้าผ่านนิโคไลมาพูดกับวายูน “วายูน..ผมอยากคุยกับคุณ..”
“ไม่ ฉันไม่มีอะไรจะพูดกับคุณ กลับไป นิโคไลปิดประตูเลย”
นิโคไลจำใจปิดประตูตามคำสั่งของวายูน เขาหันมามองหน้าวายูนที่เครียดจัดอย่างเป็นห่วง รามิลสีหน้าไม่ยอมแพ้ เคาะประตูอีก วายูนยังยืนนิ่งขึงอยู่ที่เดิม เสียงเคาะประตูยังดังไม่หยุด นิโคไลสีหน้าลำบากใจ
“อย่าเปิดนะนิโคไล ถ้าเขาอยากจะเคาะ ก็ให้เขาเคาะจนมือแตกไปเลย แต่ฉันไม่มีอะไรจะต้องพูดกับเขาอีกแล้ว”
“ถึงวันนี้..เขาจะเคาะจนมือแตก แต่พรุ่งนี้เขาก็จะกลับ มาเคาะอีก เพราะฉะนั้นผมว่า..คุณควรจะพูดกับเขาให้รู้เรื่องไปเลยจะดีกว่านะวายูน”
“ไม่”
แต่นิโคไลอดรนทนไม่ไหว ตัดสินใจเปิดประตูออกไปพูดกับรามิลซะเอง “คุณกลับไปซะเถอะ วายูนเขาไม่มีเรื่องอะไรจะพูดกับคุณอีกแล้ว..”
“แต่ผมมี” รามิลวิ่งพรวดพราดเข้ามาในห้อง เพื่อจะพูดกับวายูน นิโคไลวิ่งตามมาขวางเอาไว้ ไม่ยอมให้รามิลเข้าใกล้วายูนได้ ทั้งสองยืนประจันหน้ากัน “ผมไม่ทำอะไรวายูนหรอกน่า ขอเวลาผมคุยกับเขาตามลำพังหน่อยได้ไหม”