บทละครโทรทัศน์ รักเร่ ตอนที่ 12 หน้า 4
รามิลเดินเข้ามาในห้องแล้วระบายอารมณ์ที่คั่งแค้นในใจด้วยการเตะโน่นนี่อย่างแรง
นิโคไลทำอาหารค่ำให้วายูนและตัวเองอย่างคล่องแคล่ว ส่วนวายูนยังนั่งหน้าเครียดอยู่
“ซุปแครอทนะวายูน ลองชิมฝีมือทำกับข้าวของผมดูหน่อยสิว่าพอไหวไหม” นิโคไลลงนั่งข้างวายูน มองดูวายูนกินซุปสีหน้าเป็นห่วง
สักครู่ไฮดี้กับคาร์ลก็เปิดประตูเข้ามา “โฮ้ย เดินหาหอพักใหม่ซะเมื่อยไปหมดเลย” ไฮดี้ชะงักเมื่อเห็นหน้าวายูน เลยหันไปมองนิโคไลเป็นเชิงถาม
“วันนี้..นักการทูตคนนั้นเขามาที่นี่..”
“ฮ้า”
“วายูนบอกเขาไปว่า..เอาเด็กออกแล้ว..”
ไฮดี้กับคาร์ลหน้าเหวอไป
“ฉันไม่ต้องการให้เขามายุ่งเกี่ยวอะไรกับฉันอีก เด็กคนนี้จะเป็นลูกของฉันคนเดียว คนเดียวเท่านั้น”
ไฮดี้พยักหน้ารับอย่างเข้าใจ วายูนหลับตาลง พยายามจะไม่ร้องไห้อีก แต่กลับเห็นภาพของรามิลที่เคยอยู่ในห้องนี้กับเธอ
ตอนที่รามิลป้อนอาหารให้วายูนกินตอนที่วายูนไม่สบาย
ตอนที่รามิลกำลังนั่งกินอาหารอยู่กับวายูนในห้อง โดยจุดเทียน ทำให้บรรยากาศภายในห้องแปลกตาไปกว่าที่เคย บนโต๊ะมีช่อดอกกุหลาบแดงที่รามิลให้วายูนปักแจกันอยู่สองคนคุยกันท่าทางมีความสุขมาก
ตอนที่วายูนกำลังนอนหนุนแขนรามิลอยู่ ทั้งคู่อ้อยอิ่งไม่อยากจากกัน
วายูนลืมตาขึ้นทันควัน “ไฮดี้..ฉันอยากจะย้ายออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด”
ไฮดี้พยักหน้ารับอย่างเข้าใจ แต่ก็กลุ้มใจ “แต่หอพักใหม่ที่ฉันกับคาร์ลไปตระเวณดูวันนี้น่ะ ถ้าค่าเช่าพอจะสู้ไหว ห้องก็โทรมเหลือเกิน ไม่ก็อยู่ในแหล่งชุมชนที่ไม่ค่อยน่าอยู่เท่าไหร่ แต่ถ้าห้องที่พออยู่ได้ละก็ ค่าเช่าก็แพงเกินจะสู้ หอพักดีๆ ราคาถูกๆหายากมากเลยละวายูน”
ทุกคนอึ้งกันไปหมด แล้วคาร์ลก็คิดอะไรได้ “นอกจากว่า..เธอจะยอมอยู่ห้องใต้ดินน่ะวายูน”
“เออ..ใช่ๆ วันนี้ฉันไปเจอห้องใต้ดินให้เช่าห้องนึง ห้องดูดีใช้ได้เลยละ ค่าเช่าก็ไม่แพงมาก เสียแต่ว่ามันอาจจะอึดอัดไปหน่อยน่ะวายูน เพราะมันเป็นห้องใต้ดิน”
วายูนสีหน้าสนใจขึ้นมาทันที “ฉันไม่อึดอัดหรอกไฮดี้ ถ้าเขาให้เช่า ฉันก็ตกลงเลย ฉันอยากจะย้ายออกจากที่นี่ให้เร็วที่สุด ฉันไม่อยากให้ “ใคร” ตามมายุ่งวุ่นวายกับฉันที่นี่อีกแล้ว พรุ่งนี้เราไปตกลงทำสัญญาเช่ากับเขากันเลยนะ ไฮดี้นะ”
ไฮดี้พยักหน้ารับช้าๆอย่างเข้าใจ