บทละครโทรทัศน์ รักเร่ ตอนที่ 11
ปรัชญากับดามพ์มาหารามิลที่บ้านด้วยความร้อนใจ ตามที่ศิราณีโทรไปตาม ศิราณีเปิดประตูรับ
ปรัชญารีบถาม “รามิลอยู่ที่ไหน”
“ในห้องค่ะ ปิดประตูอยู่ในนั้นตั้งแต่เช้าแล้ว ดิฉันก็ไม่กล้าไปเรียก บอกตรงๆว่า..กลัวค่ะ”
ดามพ์สงสัย “กลัวอะไร”
“กลัวคุณรามิลสิคะคุณดามพ์ ก็ตั้งแต่ดิฉันมาทำงานที่นี่ ดิฉันไม่เคยเห็นคุณรามิลโกรธรุนแรงอย่างงี้มาก่อนเลยค่ะ คนหล่อๆเวลาโกรธจัดๆนี่..ก็น่ากลัวเหมือนกันนะคะคุณ”
ปรัชญาปลอบ “เอาละๆ เดี๋ยวพวกผมจะดูมันเอง”
“ช่วยเข้าไปดูกันหน่อยเถอะค่ะ ไม่รู้ข้างในจะเป็นยังไงมั่งแล้ว”
ศิราณีเดินนำปรัชญากับดามพ์ไปที่หน้าห้องนอนรามิล ดามพ์เคาะประตูเรียกเบาๆ “ไอ้มิล นี่ฉัน..ดามพ์เองนะโว๊ย เปิดประตูออกมาคุยกันหน่อยสิวะ”
ในห้องนอนรามิลยังเงียบอยู่ ปรัชญาเคาะบ้าง “เฮ้ย..รามิล นี่ฉันปรัชญานะ ฉันมีเรื่องอยากจะคุยกับแกว่ะ”
แต่ในห้องนอนรามิลก็ยังเงียบอยู่ ปรัชญาลองเคาะอีก ดามพ์ทนไม่ไหว ช่วยเคาะด้วยแต่ในห้องรามิลก็ยังเงียบสนิท จนศิราณีหน้าเสีย “หรือว่าคุณรามิลจะเป็นอะไรไปรึเปล่าคะเนี่ย”
ปรัชญากับดามพ์หันมามองหน้ากัน นึกสงสัยอย่างที่ศิราณีพูดอยู่เหมือนกัน “เอาไงดีว่ะไอ้ดามพ์”
ดามพ์พยักเพยิดไปทางทางประตูห้องรามิล เป็นสัญญาณที่รู้กัน แล้วปรัชญากับดามพ์ก็พร้อมใจกันเอาไหล่กระแทกประตูปัง ประตูยังไม่ยอมเปิดออก
“อูยยยยยย..” ศิราณีมีสีหน้าเจ็บแทน แต่สองหนุ่มยังไม่ยอมแพ้ พร้อมใจกันเอาไหล่กระแทกประตูอีกปัง ประตูก็ยังไม่เปิดอีก สองหนุ่มสีหน้าเจ็บไหล่ ศิราณีพลอยทำหน้าเจ็บไปด้วย พอสองหนุ่มเตรียมจะตัวจะกระแทกประตูอีกครั้ง ศิราณีก็นึกอะไรได้ “ว๊าย เดี๋ยวค่ะ เดี๋ยวค่ะ” สองหนุ่มหันมามองศิราณีอย่างสงสัย ศิราณีล้วงกระเป๋าหยิบพวงกุญแจออกมา “ดิฉันลืมไปค่ะว่ามีกุญแจ..” ศิราณีหยิบแห้งๆ ปรัชญาส่ายหน้า ศิราณีรีบเอากุญแจไขห้องรามิลมือไม้สั่น พอประตูห้องเปิดออก รัชญากับดามพ์ถลันเข้าไปดูในห้องอย่างร้อนใจทันที ศิราณีตามเข้าไปด้วย สายตาของทั้งสามเห็นสภาพในห้องรามิลเละเทะเหมือนโดนพายุ แต่ไม่มีรามิลอยู่ในห้อง “อ้าว..แล้วนี่คุณรามิลหายไปไหนละคะเนี่ย”
ปรัชญาได้ยินเสียงน้ำในห้องน้ำ ปรัชญาหันไปมองที่ประตูห้องน้ำ ดามพ์มองตามสายตาปรัชญาไป แล้วก็รู้เท่าทันกัน ดามพ์พุ่งไปที่ประตูห้องน้ำทันที แล้วเปิดประตูผลัวะเข้าไป