บทละครโทรทัศน์ รักเร่ ตอนที่ 11 หน้า 5
ไฮดี้เดินไปเดินมาท่าทางกลุ้มใจ นิโคไลกับคาร์ลเดินเข้ามา พอเห็นไฮดี้ก็แปลกใจ “อ้าว..ไฮดี้ มาทำอะไรอยู่ตรงนี้” ไฮดี้สีหน้าเหนื่อยใจ
วายูนยืนหันหลังให้รามิล สีหน้าเจ็บช้ำแต่เด็ดเดี่ยว “ดิฉันไม่มีอะไรจะพูดกับคุณ”
“วายูน..ฟังผมหน่อย..”
“ไม่ฟังค่ะ เพราะเมื่อวานดิฉันได้ฟังอะไรมามากจนเกินพอแล้ว เชิญ “ท่านเลขา” กลับไปได้แล้วค่ะ” วายูนเดินไปเปิดประตูห้องให้รามิล เป็นเชิงเชิญให้ออก
แต่รามิลกลับปิดประตูเข้าไปใหม่ แล้วหันไปจับไหล่ทั้งสองข้างวายูนไว้แน่น “วายูน..ฟังผม” วายูนหลับตาลงไม่อยากเห็นหน้ารามิลแล้วส่ายหน้า รามิลเห็นท่าทางของวายุนก็รู้ว่าเธอชังน้ำหน้าเขามาก รามิลเจ็บปวด “ไม่ใช่ว่าผมจะไม่รับผิดชอบนะวายูน แต่ผม”
วายูนแค้นจัด สะบัดตัวอย่างแรงจนหลุดจากรามิล “ดิฉันมันโง่เง่ามากใช่ไหมคะ คุณถึงได้เห็นดิฉันเป็นผู้หญิงไร้ค่า แค่สนุกกันชั่วครั้งชั่วคราวแล้วก็จะผ่านเลยไป ใช่ค่ะ ดิฉันมันเป็นผู้หญิงที่โง่เง่า หลงลมผู้ชายอย่างคุณ หลงเพ้อไปว่าคุณรักจริง หลงเพ้อไปว่าเราจะมีอนาคตร่วมกัน ผู้หญิงอย่างดิฉันนี่..มันน่าสมเพชจริงๆ” วายูนมองหน้ารามิลอย่างผิดหวัง
นิโคไลร้อนรนจนอดทนรอต่อไปไม่ไหว ทำท่าจะวิ่งขึ้นบันไดไปดูวายูนที่ชั้นบน แต่คาร์ลรีบดึงตัวเอาไว้ก่อน “อย่าเพิ่งขึ้นไป”
“เราควรจะเปิดโอกาสให้เขาสองคนนั่น..ได้คุยกันตามลำพังนะนิโคไล”
นิโคไลชะงักไป แต่ก็เป็นห่วงวายูน จึงได้แต่ฮึดฮัดขัดใจอยู่ไปมา
ทางด้านรามิลกับวายูนยังคงพูดคุยกันอยู่
“วายูน.. ผมไม่เคยคิดยังงั้นเลยนะ”
“งั้นคุณจะปฏิเสธไม๊ละคะ..เรื่องที่คุณกำลังจะแต่งงาน การ์ดแต่งงานใบนั้นที่คุณน้าของคุณเอาให้ดิฉันดูมันไม่จริง..งั้นเรอะคะ”
“เรื่องนั้นผมอธิบายได้”
“คุณจะอธิบายว่า..คุณต้องแต่งงานเพราะความเหมาะสมใช่ไม๊ละคะ เฮอะ เหมือนนิยายประโลมโลกที่ดิฉันเคยอ่านตอนเด็กๆเลย”
“สักวัน..คุณจะเข้าใจ..ว่าทำไมผมถึงต้องทำอย่างงี้”
“ไม่ต้องรอ “สักวัน” หรอกค่ะ เพราะวันนี้ฉันก็เข้าใจดีพอแล้ว คุณกลับไปได้แล้วค่ะ เราไม่มีเรื่องอะไรจะต้องพูดกันอีกแล้ว”