บทละครโทรทัศน์ รักเร่ ตอนที่ 6
ที่บ้านท่านทูต คุณหญิงนิต้าตกใจเมื่อได้ยินที่กัญญารัตน์รายงานให้ฟัง “ตารามิลลาพักร้อน? ลาไปไหน?”
“แหม ! ก็ถ้ากัญญารู้ กัญญาก็ต้องบอกคุณหญิงไปแล้วสิคะ”
คุณหญิงนิต้าค้อนกัญญารัตน์ขวับ แล้วลุกพรวดไป
คุณหญิงนิต้ามาคาดคั้นเอากับอนุชา แต่อนุชาส่ายหน้า “ผมไม่ทราบหรอกครับว่าคุณรามิลลาพักร้อนไปไหน ต้องรบกวนคุณหญิงถามท่านทูตดูครับ”
คุณหญิงนิต้าค้อนอนุชาขวับอีกคน แล้วเดินพรวดออกไป
ที่ห้องทำงานท่านทูต คุณหญิงนิต้ามาคาดคั้นเอากับผู้เป็นสามี
“รามิลเขามีสิทธิลาพักร้อนโดยไม่จำเป็นต้องบอกว่าไปไหนนี่คุณ แล้วคุณหญิงจะอยากรู้ไปทำไม ?”
“ก็..ตอนนี้คุณนิตยาไม่อยู่ ดิฉันก็ต้องเป็นหูเป็นตาแทนคุณนิตยาสิคะ”
“รามิลเขาเป็นผู้ใหญ่แล้ว คุณไม่ควรไปก้าวก่ายในเรื่องของคนอื่น”
“เอ๊ะ! นี่คุณว่าดิฉันรึคะ?”
“ใช่!”
คุณหญิงนิต้าจะกรี๊ดด้วยความไม่พอใจ แต่ท่านทูตชี้หน้าปรามไว้ด้วยสีหน้าดุ คุณหญิงจึงได้แต่กลั้นเอาไว้ แล้วสะบัดหน้าเดินออกไป กัญญารัตน์ ปัทมารีบตามไป ท่านทูตส่ายหน้าอย่างอ่อนใจ
คุณหญิงนิต้าออกมากรี๊ดระบายความโกรธที่ถูกท่านทูตด่าที่หน้าสถานทูต จนปัทมา และกัญญารัตน์ต้องปิดหูไว้
“ท่านทูตจะต้องรู้เห็นเป็นใจกับตารามิลแน่ๆ! ผู้ชายนะผู้ชาย! เข้าข้างกันดีนักเชียว! นี่เลยไม่รู้ว่าตารามิลไปไหน”
วายูนกับรามิลยืนจูงมือกันอยู่ที่หน้าบ้านเกิดโมซาร์ท ที่ซัลสบวร์ก
“มาชมบ้านของโมซาร์ทกันเถอะค่ะ นี่เป็นบ้านที่เขาเกิดเลยนะคะ คุณรามิลชอบฟังเพลงของโมซาร์ทไหมคะ”
“เห็นผมเป็นยังงี้ แต่ผมก็เป็นคนมีรสนิยมนะ”
“ค่ะ ดิฉันเชื่อ เราเข้าไปชมข้างในกันเถอะค่ะ”
รามิลพยักหน้า แล้วเดินจูงมือวายูนเข้าไปข้างใน