บทละครโทรทัศน์ รักเร่ ตอนที่ 6 หน้า 2
ทั้งสองคนเดินจูงมือกันดูตามห้องต่างๆภายในบ้านด้วยความสนใจ และถ่ายรูปเป็นที่ระลึก วายูนจับตัวรามิลลงนั่งที่เก้าอี้ ที่จัดไว้สำหรับให้คนมานั่งฟังเพลงของโมซาร์ท เอาหูฟังสวมให้เขา แล้วกดปุ่มเริ่มเล่นเพลง
รามิลตั้งใจฟังด้วยสีหน้าเคลิบเคลิ้มอารมณ์ดี สักครู่ก็มองหน้าวายูน แล้วฉุดวายูนให้นั่งลงบนตัก วายูนสีหน้าเก้อเขิน แต่ก็ยอมนั่งตักรามิลแต่โดยดี รามิลดึงตัววายูนให้เอาหูเข้ามาแนบกับหูฟังเพลงที่เขาสวมอยู่ แทบจะหน้าแนบหน้า เพื่อให้ฟังเพลงไปด้วยกัน ทั้งคู่ฟังเพลงของโมซาร์ทไปด้วยกันอย่างมีความสุข
ที่มหาวิทยาลัยนิโคไลนั่งอารมณ์เสียอยู่
สักครู่ไฮดี้เดินเข้ามา “มานั่งอยู่ตรงนี้ หน้าตาเซ็งเชียว”
“ฉันเป็นห่วงวายูน ไม่รู้เป็นยังไงบ้าง บอกตามตรง ฉันไม่ไว้ใจตาเลขาทูตนั่นเลย”
“ฉันก็เข้าใจเธอนะ แต่จะมาเครียดแบบนี้ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย พรุ่งนี้ไปทัศนศึกษากับเพื่อนๆที่อินสบรูก อาจจะทำให้เธอสบายใจขึ้นได้บ้าง”
“เฮ้อ..ก็ดีเหมือนกัน เขาไปกันหนึ่งอาทิตย์ใช่ไหม”
ไฮดี้พยักหน้า “ใช่”
หน้าบ้านเกิดโมซาร์ท รามิลกับวายูนกำลังเดินเลือกซื้อของที่ระลึกกันอยู่ วายูนหยิบกล่องดนตรีเล็กๆขึ้นมากล่องหนึ่ง รามิลเดินเข้ามาดู “ชอบเหรอวายูน”
“เก๋ดีค่ะ ดิฉันจะซื้อไปฝากนิโคไล”
รามิลหน้าตึง หึงขึ้นมาทันที แต่วายูนยังไม่รู้ตัว “เอาไปฝากแค่กล่องดนตรีกล่องเดียว..ไม่น้อยไปเหรอ”
“ไม่ใช่แค่นี้หรอกค่ะ” รามิลยิ่งหน้าบึ้งมากขึ้นไปอีก แต่แล้ววายูนก็หยิบแผ่นรองเม้าส์ที่มีลายโน้ตเพลงของโมซาร์ทขึ้นมาชูให้รามิลดูอีกอัน แล้วบอกว่า “ส่วนนี่..แผ่นรองเม้าส์ มีลายโน้ตเพลงของโมซาร์ท เขียนด้วยลายมือของเขาเองเลย ดิฉันว่าจะเอาไปฝากไฮดี้ค่ะ”
รามิลค่อยยิ้มออก มองตามวายูนที่เดินเอากล่องดนตรีและแผ่นรองเม้าส์ไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์ ด้วยสีหน้าสบายใจขึ้น
รามิลกับวายูนเดินจูงมือกับมาที่อนุสาวรีย์โมซาร์ท เขาบอกให้เธอไปยืนอยู่หน้าอนุสาวรีย์ของโมซาร์ทแล้วเขาก็ถ่ายรูปให้ สักครู่รามิลก็เดินเข้าไปถ่ายเซลฟี่กับวายูน ทั้งสองคนสีหน้าชื่นมื่นมาก
ปรัชญาอยู่กับดามพ์ แต่ปรัชญานั่งคิดถึงแต่เรื่องม.ร.ว.จุลมณีจนไม่สนใจดามพ์
“แกจะใจลอยไปไหน เฮ้อ..คนเรามันก็แปลก รู้อยู่แล้วว่าเขามีเจ้าของ ก็ยังดันไปรักไปชอบเขา”
“แต่คุณหญิงไม่ได้ชอบไอ้รามิล”