บทละครโทรทัศน์ รักเร่ ตอนที่ 3 หน้า 2
ไฮดี้พยักหน้า “นี่ฉันก็ไปพบอาจารย์ที่ปรึกษามา อาจารย์บอกว่า..ฉันยังน่าจะเรียนทัน และยังสามารถจบพร้อมเพื่อนๆได้”
“ก็ดีสิ”
“วันนี้วายูนเขาพานายเลขาทูตคนนั้นไปเที่ยวที่พระราชวังเบลเวเดียร์ เธอไม่ตามไปแล้วเรอะ?”
นิโคไลส่ายหน้า “ฉันตามไปแล้วจะมีประโยชน์อะไรล่ะไฮดี้ คาร์ลพูดถูก ฉันไม่มีอะไรสู้นายเลขาทูตคนไทยคนนั้นได้”
“แล้วเธอจะยอมแพ้ง่ายๆอย่างงี้เองน่ะเหรอนิโคไล”
“เปล่า ฉันไม่ได้ยอมแพ้ และฉันจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆด้วย ฉันรักวายูน และความรู้สึกนี้ก็จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง แต่การวิ่งตามวายูน มันไม่ได้ทำให้เขาหันกลับมารักฉันได้หรอก”
“แต่ยังไงๆ ฉันก็เชียร์ให้เธอได้สมหวังในรักกับวายูนนะ”
นิโคไลยิ้ม ซึ้งใจ “ขอบใจไฮดี้”
“ก็เราเป็นเพื่อนกันนี่..ฉันไปนะ นัดกับคาร์ลไว้น่ะ” ไฮดี้ยิ้มให้นิโคไลก่อนจะเดินออกไป นิโคไลหันกลับมาหน้าเครียดอีก
วายูนพารามิลเดินเข้าในพระราชวัง “เจ้าชายยูจีนแห่งซาวอยองค์นี้ เป็นผู้นำกองทัพของราชวงศ์ฮัปสบวร์ก ไปทำสงครามกับพวกเติร์กที่เข้ามารุกราน จนได้ชัยชนะ เจ้าชายซาวอยก็เลยเป็นเจ้าชายที่ชาวออสเตรียนับถือมากที่สุดอีกพระองค์หนึ่ง” รามิลมองรอบๆอย่างสนใจ “เพราะพระราชวังแห่งนี้ตั้งอยู่บนที่ลาดเชิงเขา ดังนั้น..พอเราเข้ามาอยู่ในเขตของพระราชวัง เราก็จะสามารถมองเห็นตัวเมืองเก่าของกรุงเวียนนาได้เลยค่ะ ที่เราเข้ามานี่ คือ UPPER BELVEDERE นะคะ เดิมใช้เป็นสถานที่จัดงานสังสรรค์รื่นเริง เพราะตกแต่งหรูหรากว่า LOWER BELVEDERE แต่ปัจจุบันกลายเป็นพิพิธภัณฑ์จัดแสดงภาพเขียนสำคัญๆ จน AUSTRIAN GALLERY แห่งนี้ กลายเป็นพิพิธภัณฑ์ที่สำคัญที่สุดแห่งหนึ่งของโลกเลยนะคะ”
วายูนเหม่อดูสถานที่ด้วยความชื่นชมจนลืมตัว รามิลมองวายูนเห็นหน้าด้านข้างของวายูนสวยงาม เขามองวายูนเพลินจนไม่ทันระวังตัว เมื่อวายูนหันกลับมามองเขาอย่างกะทันหัน ทำให้เธอได้เห็นสายตาของรามิลที่มองเธอ วายูนหน้าเก้อๆขึ้นมาทันที แล้วรีบกลบเกลื่อนด้วยการชี้ชวนให้รามิลดูอย่างอื่นต่อไป “เราไปเดินดูสวนกันไม๊คะ สวนที่นี่ก็สวยไม่น้อยหน้ากว่าสวนของพระราชวังเชินบรุนน์เลยนะคะว่าแต่ว่า..คุณจะเดินไหวไหมคะ แต่ไหนๆเราก็มาถึงที่นี่แล้ว ก็ควรจะเดินดูให้ทั่วนะคะ แล้วคุณจะไม่เสียใจเลย”
“ผมน่ะเดินไหวครับ คุณต่างหาก..เดินไหวรึเปล่า ผมว่าวันนี้คุณหน้าซีดกว่าทุกวันนะ”
วายูนยกมือขึ้นลูบหน้าตัวเอง พยายามทำสดชื่น “แค่ท่องหนังสือดึกไปหน่อยค่ะเมื่อคืนนี้ แต่ดิฉันยังไหว”
“ถ้าคุณไหว..ก็ไปกัน..”
วายูนพยักหน้าแล้วเดินนำไปโดยมีรามิลเดินตาม