บทละครโทรทัศน์ รักเร่ ตอนที่ 3 หน้า 5

นิตยานวดต้นคอไปมา สีหน้ายังเจ็บอยู่ แต่ไม่ยอมเลิกราต้องตามหารามิลให้ได้

ทางด้านวายูนเดินตามหารามิล รามิลยืนแอบอยู่ที่หลังพุ่มไม้มุมหนึ่ง พอวายูนเดินผ่านมา รามิลก็พุ่งพรวดออกมาอย่างกะทันหัน วายูนสะดุ้งสุดตัว ผงะถอยหลังจนเซจนเกือบล้ม รามิลรีบคว้าตัววายูนดึงไว้ไม่ให้ล้ม วายูนจึงถูกดึงเข้ามาปะทะอกรามิล เธอเงยหน้ามองเขาเห็นหน้าเขาในระยะประชิดก็ตกใจ ทำอะไรไม่ถูก รามิลถือโอกาสกอดวายูนไว้ชั่วครู่ก็ปล่อยออก

วายูนรีบรวบรวมสติ “ดิฉันว่าเราไปดูที่อื่นกันต่อดีกว่าค่ะ” วายูนรีบเดินนำออกไป  

รามิลหัวเราะหึๆ แล้วเดินตามไป

ปัทมาเดินมองหารามิลมาเรื่อยๆ พอปัทมาหันไปทางซ้าย วายูนกับรามิลก็เดินออกไปทางขวา รามิลไม่เห็นปัทมา  แต่ปัทมาหันไปเห็นหลังรามิลกับวายูนไวๆ  ปัทมาไม่แน่ใจแต่ก็รีบวิ่งตาม ทันใดนั้นก็มีฝรั่งตัวโตคนหนึ่งเดินออกมาจากอีกด้าน แล้วชนกับปัทมาอย่างจัง จนปัทมาเสียหลักล้มก้นกระแทก ฝรั่งตกใจรีบเข้ามาพยุงปัทมา แต่ปัทมาเจ็บจนลุกไม่ขึ้น เลยอารมณ์เสีย ร้องฮึ่ยฮ้ายแล้วสะบัดตัวไปมาไม่ยอมให้ฝรั่งช่วย

“ไอ้ฝรั่งบ้า อย่ามาบังอาจจับตัวฉันนะ” 

ฝรั่งตกใจท่าทางปัทมาเลยถอยออกไป ปัทมาพยายามจะลุกขึ้น แต่ก็ลุกไม่ขึ้น

รามิลกับวายูนเดินมาจะถึงทางออกอยู่แล้ว นิตยาจ้องมองที่ทางออกอยู่กะว่าถ้ารามิลโผล่มา ต้องเจอกันแน่ แต่แล้วก็มีมือๆหนึ่ง เอื้อมมาสะกิดที่บ่า นิตยาหันไปมอง เห็นเป็นนักท่องเที่ยวคนหนึ่งมาถามทาง

นิตยาโบกมือไล่ “ไปๆ ฉันไม่รู้” 

ระหว่างที่นิตยาทะเลาะกับนักท่องเที่ยวอยู่นี้ รามิลกับวายูนก็เดินออกมา แล้วเดินผ่านนิตยาไปในระยะไกลๆ  เลยไม่เห็นกัน นิตยาไล่นักท่องเที่ยวไปได้สำเร็จแล้ว ก็หันไปมองที่ทางออกจากสวนอีก แต่ก็ไม่เห็นใครแล้ว

วายูนพารามิลเดินขึ้นเขามา วายูนท่าทางเหนื่อยหอบมากกว่าปกติ  

รามิลหันไปมอง สีหน้าเป็นห่วง “ไหวไหมคุณ?” 

“ไหวคะ..ไหว”

ทั้งคู่เดินขึ้นเขาต่อไป จนถึงปลายเนิน วายูนหอบหน้าแดง

“พักก่อนไหมคุณ?”

“ไม่เป็นไรค่ะ ดิฉันยังไม่ได้บอกคุณเลยว่าภาพวาดชื่อดัง ที่ชื่อ THE KISS ของกุสตาฟ คลิมท์ ก็อยู่ที่นี่นะคะ แล้วก็ยังมีภาพวาดของโมเน่ และเรอนัวร์ด้วยค่ะ”   

รามิลพยักหน้ารับ ยกกล้องขึ้นถ่ายรูปอีก วายูนเดินไปนั่งที่เก้าอี้ม้ายาวใกล้ๆ รู้สึกเหมือนจะเป็นลมแต่ฝืนไว้ รามิลถ่ายรูปมุมโน้นมุมนี้ แล้วก็หันมาถ่ายรูปวายูนตอนเผลออีกหลายช็อต แต่วายูนไม่รู้ตัว