บทละครโทรทัศน์ รักเร่ ตอนที่ 5 หน้า 5
ที่ห้องพักของเพียงเพ็ญ เพียงเพ็ญกำลังเอาชุดมือสองที่วายูนอยากได้มาทาบกับตัว พลางยิ้มร่าเริงแล้วลองหมุนไปรอบๆ ท่าทางเหมือนกำลังเต้นรำอยู่แล้วเหมือนคิดอะไรได้ หยิบมือถือขึ้นมาทันที
ปัทมากำลังอ่านข้อความจากมือถือ แล้วกรี๊ดขึ้นมาทันที “อ๊ายยย! คุณกัญญาดูสิคะ นังด็อคเตอร์บ้านั่นมันส่งข้อความมาเย้ยฉันว่ามันจะไปงานโอเปร่าบอลล์แทนคุณหญิงจุลมณีค่ะ”
กัญญารัตน์เสียงอ่อย “ก็มันจริงนี่คะคุณปัท ถ้าคุณรามิลจะต้องควงใครสักคนไปงานนั้น แม่ด็อคเตอร์นั่นก็สมหน้าสมตาที่สุดแล้วเวลานี้”
ปัทมายิ่งโกรธใหญ่ “อี๊ๆๆๆๆ !”
ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งในกรุงเวียนนา เพียงเพ็ญกำลังนั่งสีหน้ามีความสุขล้นจนกินอะไรไม่ลง
“ไอ้มิลมันไม่ชวนคุณไปงานนั่นหรอก มันกำลังหลงแม่นักศึกษานั่น มันต้องพาเขาไปงานแน่ๆ”
“คุณรามิลจะกล้าขัดคำสั่งคุณนิตยาหรอก”
“ความรัก..ทำให้คนกล้าทำอะไรที่คนอื่นคาดไม่ถึงเสมอ” แล้วจู่ๆดามพ์ก็ลุกพรวดขึ้น แล้วตะโกนใส่เพียงเพ็ญลั่นร้านอย่างไม่อายใคร “ผมรักคุณ ! I LOVE YOU !”
เพียงเพ็ญแค่มองแล้วหัวเราะหึๆ “เออ..คุณกล้าจริง”
ดามพ์นั่งลงตามเดิม “ผมกล้ายังงี้แล้วคุณล่ะ กล้ารับรักผมไหม”
“ไม่น่าถาม” เพียงเพ็ญส่ายหน้าใส่ดามพ์อย่างไม่รักษาน้ำใจใดๆ ดามพ์หน้าเบ้
หอพักวายูน วายูนนอนลืมตาคิดอะไรบางอย่างอยู่บนเตียง นึกถึงคำพูดของรามิล
“วันงาน..อย่าลืมใส่ชุดสวยนะวายูน ผมจะรอดู..”
วายูนถอนใจเซ็ง
วันต่อมา ที่สถานทูตไทยกรุงเวียนนา กัญญารัตน์เดินเข้ามาแล้วเอาของในมือส่งให้เจ้าหน้าที่สถานทูต “คุณหญิงให้เอากับข้าวนี่มาให้ท่านทูตค่ะ”
เจ้าหน้าที่สถานทูตรับของจากกัญญารัตน์แล้วเดินไป กัญญารัตน์กวาดตามองไปทั่วๆอย่างคนชอบสอดรู้สอดเห็น เห็นรามิลส่งกล่องชุดราตรีให้อนุชา แล้วสั่งความบางอย่าง
อนุชาเดินถือกล่องนั้นผ่านหน้ากัญญารัตน์ กัญญารัตน์รีบคว้าตัวอนุชาไว้ “เดี๋ยวค่ะคุณอนุชา จะเอากล่องนั้นไปไหนคะ” อนุชาอ้ำอึ้ง กัญญารัตน์พยายามลักไก่ถาม “จะเอาไปส่งให้คุณวายูนใช่ไม๊คะ”
“ผมขอตัวก่อนนะครับ” อนุชารีบออกไป