บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 22 หน้า 3
ข้างทาง ถัดจากปั๊มน้ำมัน โยสิตากับปารมี ยังดักซุ่มรออยู่ในรถ..จับจ้องไปทางปั๊ม โยสิตาเริ่มกระสับกระส่าย
“นี่มันนานพอสมควรแล้วนะแกเติมน้ำมัน เข้าห้องน้ำ ป่านนี้ควรจะออกมาได้แล้ว” ปารมีเอ่ยบอกท่าทางร้อนรน
“เขาอาจจะแวะหาอะไรกินด้วยก็ได้..ช่วยกันดูเอาไว้ก่อน”
รถทยอยแล่นออกจากปั๊มเป็นระยะ แต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะมีรถเกรียงออกมา โยสิตาหยิบโทรศัพท์ออกมาหาเบอร์อธินและกดโทรออก
ไซท์งานขุดค้น อธินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดรับสาย เมื่อเห็นเป็นเบอร์โยสิตา “ว่าไงลูก”
“พ่อคะ...อาจารย์เกรียงกับคุณกฤตคงกำลังไปที่ไซท์งานขุดค้นของพ่อ”
“อะไรนะ อีกทีซิลูก พ่อฟังไม่ถนัด (ฟัง) อะไรยังไง พ่อไม่เข้าใจ”
“เขากำลังไปพร้อมกับศิลาจารึกแผ่นนั้นค่ะ”
บนถนน..ในรถกระบะ ห่อผ้าที่ใช้ห่อแผ่นศิลาจารึกถูกวางอยู่เบาะด้านหลัง กฤตธรเป็นคนขับรถ เกรียงนั่งด้านหน้า “ผมหวังว่าคุณโยเธอจะไม่เฉลียวใจ ถึงเฉลียวใจก็ขอให้ถ่วงเวลาเธอได้ซักระยะนึงนะครับ”
ข้างทางถัดจากปั๊มน้ำมัน โยสิตากระสับกระส่าย
ปารมียกนาฬิกาขึ้นดู “ไอ้โย..ฉันว่ามันผิดปกติแล้วละ นี่มันนานเกินไปแล้ว เติมน้ำมันซื้อของ กินข้าว ถ้านานขนาดนี้ก็คงแถมเข้านวดสปาด้วยแหงๆ”
“เอาไงดี ขึ้นรถรออยู่อย่างนี้ฉันว่าไม่ได้เรื่องแน่”
“เอาไงเอากัน อาจถึงเวลาต้องเสี่ยงแล้วละมัง”
“วนรถกลับเข้าไปดูในปั๊มให้เห็นกับตา”
โยสิตากับปารมีขับรถออกไป
ในปั๊มน้ำมัน โซนพักรถ รถปารมีแล่นเข้ามาในบริเวณลานจอดรถ ทั้งปารมี-โยสิตา ช่วยกันกวาดสายตามองหารถเกรียง
“โน่นไง รถ...หาที่จอดห่างๆ ไว้แก อย่าเข้าไปใกล้มาก”
ปารมีพยักหน้ารับแล้วขับรถเข้าไปจอดมุมนึง “คงยังอยู่กันในร้านอาหาร” โยสิตาเห็นพนักงานร้านซ่อมรถคนหนึ่งเดินออกมาที่รถเกรียง คลี่ผ้าคลุมรถ คลุมกันแดดให้รถเกรียง โยสิตาแปลกใจ ปารมีเอ่ยทันที “ไอ้โย..แกรู้สึกไหมว่ามันทะแม่งๆ”
โยสิตาลงจากรถทันที เดินตรงไปที่รถเกรียง พนักงานคลุมผ้าให้รถเกรียงเสร็จพอดี กำลังจะเดินกลับเข้าร้าน โยสิตาเอ่ยถาม “คุณคะคุณ...เจ้าของรถคันนี้ไปไหนคะ”
“ไปไหนไม่รู้ครับ แกไม่ได้บอก เช่ารถผมแล้วก็ไปเลย”