บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 19
ท้องพระโรง วังสุริยะ สูริยะ อริยะ กัมพู ปุณณะพร้อมหน้า
“ไม่เคยมีเรื่องเยี่ยงนี้เกิดขึ้นกับจันทรปุระ เจ้าจะไม่ให้พ่อกังวลได้อย่างไร อริยะ”
“ท่านพ่อกลัวสิ่งที่เกิดขึ้นจักเป็นการบอกเหตุร้ายอย่างนั้นรึ”
“ไม่มีทางคิดเป็นอื่นได้เลย”
“หากจักเป็นเรื่องภัยสงคราม องค์สูริยะโปรดวางใจ งานการข่าวของเราทำงานกันอย่างเข้มแข็งไม่มีท่าทีว่าศัตรูจะคิดโจมตีจันทรปุระเลย” ปุณณมั่นใจ
สุริยะหันไปถามกัมพู “ท่านมหาพราหมณ์ ท่านมีความเห็นอย่างไร”
“แผ่นดินสะเทือนเลื่อนลั่น อาจจักมีผู้ใดทำเรื่องเลวร้ายจนเทวะไม่พอใจเป็นอย่างมาก”
อริยะซัก “แล้วเราจักแก้ไขอย่างไรกันท่านมหาพราหมณ์”
ทุกคนเต็มไปด้วยความกังวล กัมพูก็ตอบคำถามนี้ไม่ได้
ในสวน อริยะเดินหน้าเครียดมากับคีริน เหมือนมีสายตาผ่านพุ่มไม้มองมา แล้วหลบเข้ากำบังตัวเอง
อริยะหยุดชะงักเพราะรู้สึกผิดสังเกต “นั่นใคร........ข้าถามว่าใคร” คีรินกระชับดาบในมือและตรงเข้าไปหา บุษกรโผล่ออกมาจากที่ซ่อน ก้มหน้าเหมือนตัวเองต่ำต้อยนักหนา “เจ้าเองรึบุษกร...”
“ยกโทษให้ข้าด้วย ข้าล่วงล้ำเขามาในเขตหวงห้าม แต่ข้ามิได้มีประสงค์สิ่งใด นอกจากเก็บดอกไม้เพื่อถวายบูชาเทวะเท่านั้น”
คีรินไล่ “เจ้ารู้ตัวว่าที่นี่เป็นเขตหวงห้ามก็ดีแล้ว จงรีบออกไปเสีย”
“ปล่อยนางเถอะคีริน นางก็แค่เข้ามาเก็บดอกไม้ คงไม่ได้วุ่นวายอะไรมากไปกว่านี้”
“แต่กฎก็ต้องเป็นกฎองค์อริยะ”
“เจ้าเก็บดอกไม้ได้มากพอแล้วก็ควรรีบออกไปจากที่นี่เสีย เข้าใจที่ข้าพูดรึไม่”
“นับเป็นความกรุณาต่อข้ายิ่งแล้ว”