บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 19 หน้า 3
“ขอให้ความตั้งใจมั่นของนางส่งนางให้ถึงปลายทางที่นางมุ่งหวังด้วยเถิด”
เรือนเกศอาภา อริยะพูดคุยกับเกศอาภาเกี่ยวกับบุษกร “จักว่าไปแล้ว นางก็เหมือนได้เกิดใหม่เพราะเจ้านะเกศอาภา”
“เทวะเป็นผู้กำหนดทุกสิ่งต่างหาก หากนางเลือกแล้วที่จักทำงานรับใช้เทวะไปตลอดชีวิต ข้าก็เห็นสมควรแล้ว”
“เจ้าไม่ถือโทษโกรธนางแม้แต่น้อยเชียวรึ ทั้งที่นางมุ่งทำร้ายเจ้าถึงเพียงนี้”
“สิ่งที่ผ่านไปแล้ว เรามิอาจแก้ไขหรือเรียกร้องให้กลับมาดังเดิมได้ แล้วจักมีประโยชน์อันใดที่จักต้องไปโกรธเคืองนาง ในเมื่อนางทำผิดพลาดไปก็เพราะนางรักท่านมากเกินไปเท่านั้น”
“จิตใจเจ้างดงามไม่แพ้ดวงตาของเจ้าเลย” อริยะค่อยๆกระชับร่างเกศอาภาเข้ามาจูบ และกอดอย่างอ่อนโยน “ชีวิตนี้ข้าไม่ต้องการสิ่งไรแล้วนอกจาก ขอให้ได้อยู่เคียงข้างเจ้าไปตราบจนลมหายใจสุดท้ายของข้า...เกศอาภา”
เกศอาภาซุกอยู่ในอ้อมอกของอริยะอย่างอบอุ่นใจ
ปราสาทเทวะ บุษกรยืน..เผชิญหน้ารูปปั้นเทวะ “ท่านรึ...เทวะ ที่ทำให้แผ่นดินสะเทือนเลือนลั่น... ท่านรึ...เทวะ ที่ล่วงรู้เข้าไปถึงจิตใจทุกผู้ทุกคนหากเป็นเช่นนั้น...ท่านก็ต้องรู้ดีว่าความเจ็บปวดในใจข้ามันมากมายเพียงใด... ต่อให้ท่านทำให้แผ่นดินสะเทือนอีกกี่ครั้ง...ท่านก็หยุดข้าไม่ได้หรอก ข้า...บุษกร มิได้เกิดมาเป็นเพียงแค่พระอัครชายา หากแต่ข้าเกิดมา เพื่อเป็นกษัตริย์แห่งจันทรปุระต่างหาก” บุษกรหัวเราะในลำคอ จ้องมองเทวะอย่างท้าทายไม่สะทกสะท้าน
กลางดึก เรือนเกศอาภา เกศอาภาสะดุ้งตื่นเพราะฝันร้าย ในความมืดสลัว เกศอาภามองรอบตัวแลเห็นอริยะยังนอนอยู่ข้างกาย เกศอาภาขยับลุกขึ้นนั่ง ทำให้อริยะตื่นขึ้น
“เกศอาภา”
“ข้าฝันไม่ดีเลย”
“เจ้าเต็มไปด้วยความกังวล เล่าให้ข้าฟังได้รึไม่ ในฝันของเจ้ามันน่ากลัวมากรึไร แบ่งปันมาให้ข้าเผื่อว่าความกังวลของเจ้าจะได้ลดน้อยลงบ้าง”
“ในความฝัน-ข้าเห็นไฟกำลังลุกไหม้จันทรปุระ ข้าเห็นน้ำหลากท่วมแผ่นดิน หากแต่มันมิใช่น้ำจากฟ้า มันเป็นเลือด ข้าได้ยินแต่เสียงกรีดร้องโหยไห้ของผู้คน” บรรยายภาพในฝันไปเกศอาภาก็ร้องไห้ไปด้วยความกลัว
“มันก็เป็นเพียงความฝัน ข้าว่าเจ้ากังวลเรื่องแผ่นดินสะเทือนจนเกินไป”