บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 19 หน้า 2
อริยะ คีริน เดินจากไปอย่างไม่มีเยื่อใย ไม่คิดแม้แต่จะถามสารทุกข์สุกดิบ บุษกรก้มหน้าอยู่ ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองตามอริยะไป สายตาชาเย็นและแข็งกร้าว “ท่านตัดเยื่อตัดใยข้าได้ถึงเพียงนี้เชียวรึ”
ปราสาทเทวะ เกศอาภา เข้ามาในปราสาทเทวะกับอุษา อุษาถือภาชนะใส่ดอกไม้ เกศอาภาชะงัก จนอุษาพลอยชะงักไปด้วย ลานหน้าแท่นบูชา บุษกรกำลังกวาดทำความสะอาดอย่างปราณีต ท่าทางของนางดูสงบเสงี่ยมเจียมตัว
อุษาชวนเกศอาภา “เราควรออกไปจากที่นี่กันก่อนเถิด”
บุษกรหันมา “ข้าทำความสะอาดเสร็จแล้ว เชิญพระอัครชายาเถิด”
บุษกรขยับเหมือนจะเลี่ยงออกไป อุษาบุ้ยใบ้เหมือนไม่อยากให้เสวนาด้วย
เกศอาภาอดไม่ได้ “ท่านสบายดีรึพระ(ชายา) บุษกร”
บุษกรหันกลับมา “ก็อย่างที่ท่านเห็น ข้าสบายดีตามอัตภาพ”
เกศอาภาอยากจะถามอีกหลายอย่างแต่คิดว่ามันจะทิ่มแทงจิตใจนางมากเกินไป
“ถวายเครื่องบูชาให้เสร็จเถิดเราจะได้กลับกันเสียที” อุษาเตือน เกศอาภาจะขยับไปหน้าแท่น
บุษกรพลันเอ่ย “ข้ายังไม่มีโอกาสได้ขอบใจท่าน ที่ท่านเหมือนได้มอบชีวิตใหม่ให้แก่ข้า.....ถึงวันนี้ข้าสำนึกผิดแล้ว หากมีทางใดที่จักช่วยไถ่โทษ ล้างบาปที่อยู่ภายในใจข้าได้ ข้าก็ยินดีทำทุกอย่าง”
“ดีแล้วละบุษกร...ข้าเองจักภาวนาและวิงวอนต่อเทวะ ขอให้บาปนั้นจงสูญสิ้นไปในเร็ววัน”
บุษกรก้มหน้าลงเหมือนซาบซึ้งสำนึกคุณ เกศอาภาขยับไปถวายดอกไม้หน้าแท่นบูชา บุษกรค่อยๆเงยหน้าขึ้นมองด้านหลังของเกศอาภาอย่างชาเย็น
เกศอาภา อุษา ออกมาจากปราสาทเทวะ กัมพูสวนเข้ามาพอดี กำลังจะเข้าไปในปราสาท
“ท่านมหาพราหมณ์”
“พระอัครชายา”
“ลูกสาวท่าน..นางดูเศร้าหมองจนข้าอดเป็นห่วงนางมิได้”
“นางคงยังอยู่ในห้วงแห่งความสำนึกผิด ยิ่งพระอัครชายามิได้ถือโทษโกรธเคืองนาง นางคงยิ่งรู้สึกผิดบาป ความอาทรของท่านคงเยียวยาจิตใจนางได้ในไม่ช้า”
“มีสิ่งใดที่ข้าพอจะช่วยนางได้ ขอให้ท่านบอกมาเถิด ข้ายินดี”
“น้ำใจของท่าน นางได้รับรู้ เทวะเองก็ย่อมอภัยให้ผู้สำนึกผิด นางจึงตัดสินใจละทิ้งทุกสิ่ง แลตั้งใจทำงานรับใช้เทวะจนตัวตาย ไม่ขอยุ่งเกี่ยวกับลาภยศสรรเสริญใดๆอีกแล้ว”