บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 14 หน้า 3
เรือนบุษกร อุษาลักลอบเข้ามาถึงในห้องนอนบุษกร อริยะนอนหลับอยู่บนตั่ง อุษารีบคลานไปข้างตั่ง...เอามือล้วงควานหาบางสิ่งบางอย่างใต้หมอนใต้ผ้าห่ม แต่ก็ไม่พบอะไร คลำมาจนหน้าใกล้หน้าอริยะที่นอนตะแคง อริยะลืมตาขึ้นพอดี อุษาตกใจผงะ อริยะหลับตาลงอยู่ในความหลับใหลต่อ เสียงนางบริวารพากันเดินตรงมาทางห้องนี้
อุษาตกใจ หนีไปทางไหนก็คงไม่ทัน กลิ้งตัวมุดเข้าไปใต้ตั่งที่นอนทันที นางบริวาร 2 คน เปิดประตูเข้ามาเอาคนโทน้ำมาเปลี่ยน อุษาที่อยู่ใต้ตั่งแทบกลั้นลมหายใจ ลุ้นระทึก ทันใดนางก็เห็นตุ๊กตาอาคมที่หมอผีทำไว้เหน็บซ่อนอยู่ อุษาตาค้าง พบแล้วสิ่งที่ค้นหา!
หมอผีกลับมาถึงเรือน เดินหายเข้าไปในเรือน คีรินตามมาห่างๆ และซุ่มตัวอยู่มุมหนึ่ง หมอผีในเรือน คลี่เปิดห่อผ้านั้นออกดู ภายในห่อผ้าคือเส้นผมอริยะที่ถูกเก็บไป ภาพผ่านหน้าต่างเห็นคีรินแอบซุ่มดูอยู่ไกลๆ หมอผีหน้าตาปิติ เหมือนได้รับชัยชนะ คีรินเต็มไปด้วยความสงสัย
เรือนบุษกร อุษานอนตัวเกร็งแข็งทื่ออยู่ใต้ตั่ง นางบริวารป้วนเปี้ยนอยู่แถวนั้น บริวารมองนอกหน้าต่าง “พระชายากลับมา” พวกนางบริวารรีบพากันออกไปเพื่อรับหน้าเจ้านาย
อุษาตัดสินใจดึงตุ๊กตาอาคมออกมาจากใต้ตั่ง แล้วรีบมุดออกมา อริยะนอนตาลอยเหมือนครึ่งหลับครึ่งตื่น “ข้ามิรู้ดอกว่าจักช่วยท่านได้อย่างไร แต่ข้ามั่นใจว่าสิ่งนี้ทำร้ายท่านได้ มันก็ต้องช่วยท่านได้เหมือนกัน” อุษาไม่รู้จะเอาตุ๊กตาอาคมนั้นซ่อนตรงไหน จึงตัดสินใจเหน็บเอาไว้ที่ชายพกแล้วรีบออกจากห้องไปทันที
บนเรือนบุษกร อุษารีบออกมาจากห้องนอน บุษกรขึ้นมาจากบันไดหน้าพอดี อุษาต้องงุดหน้า ซ่อนหน้า ม้วนตัวหลบฉากออกไปอีกทาง พ้นการเผชิญหน้ากับบุษกรอย่างเฉียดฉิว
บุษกรกลับเข้ามาในห้องนอน “ท่านพี่...หิวไหม...ข้าจะได้ให้นังพวกนั้นยกสำรับเข้ามา” อริยะงัวเงียเหมือนไม่อยากตื่น “ท่านต้องลุกขึ้น อาบน้ำแต่งตัวแล้วละ เพราะเราจะต้องไปบวงสรวง สังเวยจันทราด้วยกัน” บุษกรพยายามโอ้โลมให้อริยะลุกขึ้นให้ได้
บันไดด้านหลังเรือนบุษกร อุษาที่หลบอยู่มุมหนึ่ง รอโอกาสให้ปลอดคน บริวารบุษกรผ่านมาแล้วผ่านไป อุษารีบออกจากที่ซ่อน วิ่งลงบันไดหลังทันที จังหวะวิ่งลงบันได ตุ๊กตาอาคมที่เหน็บอยู่ชายพกร่วงหลุดลงมา ตุ๊กตาอาคมกระแทกลงขั้นบันได ตุ๊กตาที่เป็นสองตัวแตกออกแยกจากกัน ทั้งๆ ที่มีเชือกมัดเอาไว้อยู่ อุษาไม่รู้ตัวว่าได้ทำตุ๊กตาอาคมนั้นหลุดร่วงไปแล้ว อุษารีบเร้นกายหนีไป