บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 20
หน้าบ้าน กฤตธรเดินเข้ามาหากวินทร์ซึ่งพยายามสงบสติอารมณ์อยู่ “นายวินทร์” กวินทร์แทบไม่หันมามองแต่เดินหนี กฤตธรเอ่ยต่อ “นายโกรธที่ถูกผู้หญิงขอถอนหมั้นหรือโกรธที่ได้ฟังเรื่องโกหกกันแน่”
“ไม่มีเหตุผลอะไรที่เมย์เขาจะโกหกสร้างเรื่อง พี่มันไอ้คนหลอกลวง ไอ้คนเห็นแก่ตัว เสียชาติเกิดมาเป็นพี่น้องกัน”
“นายวินทร์...ความจริง ยังไงก็ต้องเป็นความจริงวันยันค่ำ และคนที่รู้ความจริงก็มีอยู่แค่สองคนพี่กับเมย์ ตอนนี้อยู่ที่นายที่จะเชื่อใคร แต่ซักวันความจริงยังไงก็ต้องปรากฏ” กฤตธรเดินจากมาทิ้งกวินทร์ไว้
ไซท์งานขุดค้น กระเป๋าเป้ถูกโยนใส่เข้าไว้ท้ายกระบะรถ
“พรุ่งนี้ยังไงรถก็ต้องกลับเข้ากรุงเทพอยู่แล้ว” อธินทัก
โยสิตาร้อนใจ “ไม่เป็นไรค่ะพ่อ โยร้อนใจจะให้รอถึงพรุ่งนี้โยคงรอไม่ได้หรอก ให้รถส่งโยแค่ที่ตลาดในเมืองก็พอ โยจะหาทางต่อรถเข้ากรุงเทพเอง”
“ดูแลตัวเองให้ดี”
“พ่อก็เหมือนกันนะคะ” โยสิตากอดลาอธินก่อนผละไปขึ้นรถ
รถแล่นออก อธินมองตาม
ตอนค่ำ ห้องทำงานเกรียงที่บ้านรับรอง ศิลาจารึกถูกต้องวางไว้กลางห้อง “ออกมา...บุษกร เจ้าจะมัวหลบหน้าอยู่ทำไม ข้ารู้ว่าเรื่องวุ่นวายที่เกิดขึ้น มันเป็นฝีมือของเจ้าทั้งหมด” ไม่มีความเคลื่อนไหวใดๆ “บุษกร..ถ้าเจ้าไม่ออกมาข้าจะทำลายศิลาแผ่นนี้ แล้วเจ้าจะไม่มีที่สิงสู่อีกต่อไป”
บุษกรหัวเราะเสียงต่ำๆ เกรียงหันกลับมา บุษกรยืนอยู่ข้างหลังเกรียง “ท่านไม่ทำอย่างนั้นหรอก ข้ารู้ ผู้เป็นบิดาย่อมไม่คิดทำร้ายบุตรในไส้ของตน” บุษกรหัวเราะ
“นับวันเจ้ามีแต่จะก่อปัญหาไม่จบไม่สิ้น จงเป็นสัมภเวสีเร่ร่อนไม่มีที่ให้สิงสู่ไปซะเถอะ” เกรียง-คว้าแผ่นศิลา เงื้อขึ้นสุดแขนเหมือนจะทุ่มทำลาย
“ท่านคิดผิดเสียแล้ว ถ้าคิดว่าข้าไม่มีที่ให้สิงสู่...” บุษกรหัวเราะ “ร่างของนังคนนั้นอย่างไรเล่า”
“คุณเมย์”
“นังผู้หญิงคนนั้น จิตมันอ่อนนัก อ่อนจนข้าควบคุมมันได้ง่ายดายมันไม่เหลืออะไรแล้วนอกจากร่างกายกับลมหายใจ ข้าจะยึดร่างของมันเป็นร่างข้าตลอดไป ถ้าท่านทำลายศิลาแผ่นนี้”
เกรียงพูดไม่ออก-จนมุม ข้อต่อรองกับบุษกรไม่เป็นผล บุษกรหัวเราะ อย่างได้รับชัยชนะ
---จบบ่วงอธิฏฐาน ตอน 20---