บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 20 หน้า 5
“ผมเสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น”
“มันเป็นอุบัติเหตุครับคุณอา” กฤตธรหันมาทางโยสิตา “คุณโย...ดูแลตัวเองด้วยนะครับ”
กฤตธรรีบไปที่รถตัวเอง โยสิตายังอกสั่นขวัญผวากับเรื่องที่เกิดขึ้น รถสองคันแล่นตามกันออกไป โยสิตาช็อกตาค้างอีกครั้ง ในรถกฤตธร...ข้างที่นั่งคนขับเห็นบุษกรนั่งรถออกไปด้วย หน้าผีขาวซีด บุษกรบิดคอหมุนได้รอบตัว
จ้องมาทางโยสิตาอย่างเย้ยเยาะ รถแล่นออกไปไกลเรื่อยๆ จนหายไปในความมืด
เต็นท์ที่เก็บโบราณวัตถุ เทวรูปในสภาพตัวกับหัวแยกกัน ถูกจับวางราบกับพื้น ทีมงานจัดแจงทุกอย่างเรียบร้อยแล้วขยับออกไป อธินยืนมองซากความเสียหายด้วยความเสียดาย
“ซ่อมกลับมาให้สมบูรณ์อย่างเดิมได้ใช่ไหมคะพ่อ” โยสิตาเอ่ยถาม
“ซ่อมได้แต่ยังไงก็ไม่มีทางเหมือนเดิม”
“มันเป็นเหตุสุดวิสัย”
“โย...บอกพ่อมาตามตรง ลูกเห็น ลูกเจออะไร ที่มันไม่ใช่เรื่องปกติธรรมดาใช่ไหม”
โยสิตาสีหน้ากังวล ไม่กล้าพูด
วันใหม่ บ้านกสินทร์ กวินทร์รีบออกมาจากในบ้าน กฤตธรประคองพากสินทร์ออกจากรถ กสินทร์เข้าเฝือกอ่อนที่แขน แม่บ้านยืนต้อนรับนาย แล้วขยับไปเอากระเป๋าออกจากท้ายรถ
“โชคยังดีนะครับคุณพ่อ ที่แค่กระดูกร้าว ไม่หัก” กวินทร์เป็นห่วงเข้ามาประคอง
“อาจารย์เกรียงช่วยชีวิตพ่อไว้แท้ๆ ถ้าเข้ามาผลักพ่อไม่ทันมีหวัง”
“เจ็บแค่นี้ถือว่าฟาดเคราะห์นะครับ คุณกสินทร์” เกรียงปลอบ
“นั่นสิ...ไป...อาจารย์เข้าบ้านหาไรกินกันก่อน เหนื่อยมาทั้งคืนแล้ว”
ก่อนขยับตามกสินทร์ เกรียงหันไปมองที่รถกฤตธร เหมือนมีคนมองออกมาจากรถกฤตธร แต่ในรถว่างเปล่าไม่มีอะไรผิดปกติ เกรียงเดินตามกสินทร์เข้าบ้าน
“มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่พี่กฤต”
กฤตธรตอบกวินทร์ไม่ได้
ไซท์งานขุดค้น หน้าจอโทรศัพท์ โชว์เบอร์กฤตธร โยสิตากดรับสาย“ค่ะคุณกฤต คุณพ่อคุณท่านเป็นยังไงบ้างคะ”
หน้าบ้านกสินทร์ กฤตธรกำลังเดินเข้าบ้าน “ไม่มีอะไรน่าห่วงครับ แค่กระดูกร้าวเท่านั้น หมอเข้าเฝือกอ่อนให้ ตอนนี้กลับถึงบ้านแล้วครับ”
“โชคยังดีนะคะที่อาจารย์เกรียงช่วยเอาไว้ได้ทัน”