บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 20 หน้า 2

กลางคืน เรือนเกศอาภา อริยะตื่นขึ้นเพราะพบว่าเกศอาภาไม่ได้นอนอยู่ข้างตัวก็มองหา เกศอาภานั่งเศร้าจิตใจหม่นหมองอยู่มุมหนึ่ง

อริยะลุกขึ้นออกมาหา “เกศอาภา....”

“อภัยให้ข้าด้วย ข้ามิอาจข่มตาให้หลับลงได้ ข้าได้ยินแต่เสียงร้องระงมของสัตว์ที่ต้องสละชีวิตของมันเพื่อการบูชายัน ข้าเสียใจที่มิอาจยับยั้งพิธีนี้ได้”

“ในเมื่อเป็นประสงค์เทวะ เราจะขัดขืนได้เยี่ยงไร..เจ้าทำใจให้สบายเถิดเกศอาภา สัตว์พวกนั้นพลีชีวิตของมันเพื่อจะได้ไปอยู่กับเทวะ เจ้าคิดเสียเยี่ยงนี้เถิด ความทุกข์ทรมานจะได้บรรเทาจากใจเจ้า”

เกศอาภาอดน้ำตาร่วงไม่ได้ อริยะเช็ดน้ำตาให้แล้วจูบปลอบขวัญ

วันใหม่ บุษกรเริ่มทำพิธีในปราสาทเทวะ

เรือนเกศอาภา เกศอาภามองออกไปนอกหน้าต่าง

“ป่านนี้พิธีคงเริ่มแล้ว” อุษาเปรย

“อุษา..ทำเยี่ยงไรจิตใจข้าจึงจะสงบลงได้” สีหน้าเกศอาภาระทมทุกข์

“ขอเทวะเป็นที่พึ่งเถิด เราจะทำสิ่งใดได้ นอกจากสวดมนต์ ขอพรจากท่าน หากเทวะพึงพอใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นวันนี้ก็ขอให้จันทระปุระกลับคืนสู่ความสงบสุขบริบูรณ์ดังเดิมด้วยเถิด” อุษาปลอบ

เกศอาภาพยายามทำใจให้สงบ ประนมมือขึ้น หลับตาสวดมนต์บูชาเทวะ

บุษกรทำพิธี ฟ้ามืดทะมึน ฝนตั้งเค้ามาอย่างแรง

เกศอาภายังหลับตาสวดมนต์อยู่ แสงฟ้าแลบสาดเข้ามาในบรรยากาศครึ้มๆ ตามด้วยเสียงฟ้าคำราม

อุษาสะดุ้ง ลืมตาขึ้นแล้วรีบไปที่หน้าต่าง “ฝนตกแล้ว...เกศอาภา...ฝนตกแล้ว เทวะประทานพรแก่จันทรปุระแล้ว”

เกศอาภาค่อยๆ ลืมตาขึ้น อุษาดีใจวิ่งออกไปนอกห้อง เกศอาภาหันมามองสายฝนที่กำลังโปรยปรายลงมาภายนอก ทั้งปิติและสะเทือนใจ ปนเปผสมผสาน เกศอาภาร้องไห้กับสายฝน