บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 23 หน้า 2
อุษาเดินหนีทันที “โกรธเจ้านั่นแหละ”
“โกรธที่ข้าไปขอเจ้าเป็นเมียจากพระอัครชายาน่ะรึ”
“เจ้าคิดรึว่าข้าจะยอมเป็นเมียของเจ้าง่ายๆ” อุษาไว้เชิง
“ผิดจากข้าก็มิมีใครดูแลเจ้าได้หรอก”
“เจ้าสำคัญตัวเองผิดไปแล้ว”
“แล้วเจ้าคิดว่าข้าต้องทำเยี่ยงไรเจ้าจึงจักไว้ใจข้า”
“เจ้าหวังจักได้ข้าเป็นเมียแค่หุงข้าว ต้มแกง ให้เจ้ากิน”
“ใครบอกเจ้า..เรามีอย่างอื่นที่ต้องทำด้วยกันอีกตั้งหลายอย่าง มิใช่แค่กินข้าวด้วยกัน”
“อะไร”
“ถึงเวลานั้นเจ้าก็รู้เอง”
“อ้อ...เจ้าหวังแค่จักมีคนคอยล้างเท้าให้เจ้าคอยปรนนิบัติเจ้า.ไปขอข้ากับพระอัครชายา..ฝันไปเถอะว่าข้าจักยอม” อุษาเชิดใส่
“แล้วข้าต้องไปขอกับใครเจ้าจึงจักยอม”
“ก็ท่านลุงของข้า” อุษาโพล่งหลุดปาก
“จริงสิ..นี่ข้าลืมไปได้เยี่ยงไรว่าท่านแม่ทัพปุณณะเป็นท่านลุงของเจ้า ดีล่ะ ข้าจักไปหาท่านไปขอเจ้าเป็นเมียเดี๋ยวนี้เลย” อุษาตาเหลือก “เจ้าจักได้รู้เสียทีว่าเป็นเมียมิใช่แค่คอยหุงข้าว ต้มแกงให้ผัวกิน” คีรินเดินอารมณ์ดีออกไป
อุษาตะโกนตามไป “ท่านลุงมิมีทางยกข้าให้เจ้าหรอก คีริน” อุษากระสับกระส่ายร้อนใจ
สวนในวัง ปุณณะหัวเราะ “เจ้ากล้าหาญมากคีริน”
“ท่านหมายความว่าข้าบังอาจมากใช่รึไม่”
“จักว่าเช่นนั้นก็อาจจักใช่ ผู้ชายคนไหนมันก็ข่มได้หมด มีแต่เจ้านี่แหละที่กล้าขอมันไปทำเมีย ข้าต้องเป็นฝ่ายขอบใจเจ้าเสียด้วยซ้ำ” ปุณณะชอบใจ
“หมายความว่าท่านมิขัดข้อง”
“อุษามันมิได้เป็นสมบัติของข้า เจ้าขอกับพระอัครชายานั่นน่ะถูกต้องเหมาะสมแล้ว”
“นางว่าข้าต้องมาขอกับท่านแถมยังขู่ข้าด้วยว่าท่านมิมีทางยกนางให้ข้าหรอก”
ปุณณะหัวเราะ “ฤทธิ์มากเยี่ยงนี้ เจ้าคิดจักเปลี่ยนใจรึไม่เล่า” คีรินยิ้ม
เรือนเกศอาภา อริยะเข้ามา เกศอาภารีบไถ่ถาม “คีรินมิได้กลับมากับท่านรึ”
“คีรินท่าทางจะป่วยไข้เลยขอกลับไปบ้าน”
“ป่วยไข้รึ เมื่อเช้ายังเห็นอาการดีอยู่” เกศอาภาแปลกใจ