บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 23 หน้า 3
“นั่นสิ..มิรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ข้าว่าน่าจักเป็นไข้ทางใจเสียมากกว่า..เมื่อสักพักเห็นว่าไปคุยธุระสำคัญกับท่านแม่ทัพปุณณะ”
เกศอาภาเหลือบมองอุษาแว่บหนึ่ง “ธุระอะไรท่านรู้รึไม่”
“ข้าถามคีรินมันก็มิยอมบอกแต่พอกลับมาท่าทางซึมเหมือนคนใกล้ตาย ถามอะไรก็มิยอมตอบสักคำ..น่าเป็นห่วง”
อริยะเดินออกไป อุษาใจฝ่อชาตินี้คงไม่ได้มีผัวจริงๆ
“อุษา..เจ้ามิน่าไล่คีรินให้ไปขอท่านพ่อข้าเลย ท่านพ่อคงมิยอมยกเจ้าให้เขา นี่คงผิดหวังจนแทบป่วยไข้ทีเดียว..น่าสงสารจริง” เกศอาภาแกล้งขู่
อุษาจ๋อยเจื่อนใจแป้วแต่ทำกลบเกลื่อน “ก็ดีละ สมน้ำหน้าคนมิรู้จักเจียมตัว ข้ามิเคยอยากได้มาเป็นผัวสักนิด”
เกศอาภาแอบขำที่อุษาซ่อนหน้ากลบอารมณ์จริงมิดชิด
วันใหม่ วังสูริยะ คีรินหัวเราะชอบใจ
“อย่าลำพองไปคีริน ถ้านางรู้ความจริงขึ้นมาว่าเจ้าแกล้งนางทีนี้ละงอนง้อยังไงนางก็คงมิยอมเจ้าแน่” อริยะเอ่ยปราม
“ข้าคิดแผนต่อไปไว้เรียบร้อยแล้วต่อให้นางเล่นแง่เยี่ยงไรนางก็บิดพลิ้วมิได้แน่”
“ให้พ้นพิธีราชาภิเษกเสียก่อน ข้าจักจัดงานใหญ่ให้เจ้า..คีริน”
“งานอะไร”
“ก็งานแต่งเจ้ากับอุษาน่ะสิ”
คีรินดีใจล้นอก ตะโกนลั่น “ข้าจักมีเมียแล้ว” อริยะหัวเราะ
ท้องพระโรง ปุณณะแจงข่าวต่ออริยะและสูริยะ “ม้าเร็วของเราส่งสาสน์ไปยังกษัตริย์ทุกเมืองรอบๆ จันทรปุระแล้วสองเมืองตอบมาแล้วว่าจักมาร่วมแสดงความยินดีในวันราชาภิเษกองค์อริยะเมืองอื่นๆ น่าจักได้คำตอบในเร็ววันนี้”
“ดีแล้ว ข้าฝากท่านสั่งการลงไปที่พญาวังให้เตรียมการดูแลการต้อนรับแขกเมืองของเราให้สมเกียตริด้วย” สูริยะสั่งการ
“ท่านจงวางใจ เรื่องนั้นข้ายินดีรับเป็นภาระของข้า” ปุณณะรับคำ
“พิธีสังเวยบูชาเทวะเราจักจัดให้มีขึ้นสามวันสามคืนท่านคิดเห็นเยี่ยงไร ท่านมหาพราหมณีบุษกร” สูริยะเอ่ยถาม บุษกรนั่งก้มหน้านิ่ง สูริยะมองอย่างแปลกใจ ทุกคนมองแปลกใจ.. บุษกรเริ่มโยกตัวโล้ไปมาแบบเจ้าจะเข้าประทับทรง
อริยะเรียก “ท่านมหาพราหมณี....”