บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 23 หน้า 5
“แต่เราก็จะประมาทมิได้” สูริยะย้ำ
ปุณณะเห็นด้วย “เช่นนั้น องค์สูริยะหากประมาทศัตรูอาจได้ใจกองกำลังที่ว่าน้อยนิดอาจตีล่วงเข้ามาถึงกลางเมืองได้”
“แล้วท่านคิดว่าเราควรทำเยี่ยงไร”
อริยะรีบเสนอ “ข้าเห็นว่าเราควรยกกองกำลังของเราออกไปยันศัตรูไว้ที่ชายแดนมิควรให้ศัตรูล่วงล้ำเข้ามาได้จนย่ามใจ”
“สิ่งที่องค์อริยะคิดนั้นเหมาะสมแล้ว” ปุณณะสนับสนุน
“แลข้าขออาสายกกองกำลังของเราออกไปเอง ท่านพ่อ” อริยะมุ่งมั่น
ปราสาทเทวะ บุษกรยืนมองเปลวไฟที่วอมแวมในภาชนะจุดบูชา รอยยิ้มเยือกเย็นฉาบบนหน้า บุษกรเหลือบมองรูปเทวะ “โลกจักต้องจดจำ..ผู้กุมชะตากรรมจันทรปุระหาใช่ท่านไม่เทวะ..หากแต่เป็นข้าเพียงผู้เดียว” มือบุษกรเอื้อมจับเปลวไฟในภาชนะนั้น.ดับไฟด้วยมือ..
ในสวน เรือนเกศอาภา อุษาเดินเข้ามาหาคีรินที่นั่งก้มหน้าอยู่มุมหนึ่ง อุษาอ้ำอึ้งจะพูดหรือไม่พูดก่อนดี..พูดก่อนแล้วจะเสียฟอร์มไหม แต่ไม่พูดก็ไม่รู้เมื่อไหร่จะได้พูด “นานแค่ไหน” คีรินเงยหน้าขึ้นเหมือนงง “ข้าถามว่าเจ้าต้องไปนานแค่ไหน..ชายแดนน่ะ”
“มิมีใครรู้ อาจจะแค่สามเดือน..ปีนึง..หรือสองปี หรือไปแล้วข้าอาจจะมิได้กลับมาอีกเลยก็ได้”
“มันอาจจะมิได้เลวร้ายอย่างที่เจ้าคิดหรอกกระมัง” อุษาคิดไปในทางที่ดี
“สงครามมิเคยปราณีใคร แต่เพื่อแผ่นดินเกิดข้าจักพยายามรักษาชีวิตของข้าให้ยืนนานที่สุด”
“เจ้าคิดถูกแล้วยังไงเจ้าก็ต้องกลับมา เจ้าตายมิได้หรอก”
“มิมีใครรู้หรอกว่าวันพรุ่งนี้จักเกิดอะไรขึ้น ยังไงข้าก็บอกลาเจ้าเอาไว้เสียตอนนี้เลย เผื่อว่าเราจักมิได้เห็นหน้ากันอีก” อุษาใจหายแวบ..หน้าซีดเผือด “ข้าจักจดจำใบหน้าของเจ้า เสียงของเจ้า ท่าทางของเจ้าเวลาเจ้าโกรธข้าเอาไว้ จนลมหายใจสุดท้ายของข้า..” คีรินฝืนยิ้ม
น้ำตาอุษาแทบร่วงแต่เกลื่อนด้วยความโกรธ “ใจร้าย...คีริน..เจ้าใจร้ายมาก”
คีรินงงกับท่าทีอุษา อุษาวิ่งหนีออกไปทันที.. คีรินท้อใจ..ไม่เข้าใจผู้หญิงอยู่ดี
เรือนเกศอาภาตอนกลางคืน พระจันทร์เดือนเสี้ยว อริยะเช็ดดาบของตัวเองทำความสะอาดก่อนจะเก็บเข้าฝัก
เกศอาภามองภาพนั้นใจคอปั่นป่วน “ให้ข้าไปกับท่านได้รึไม่ หากศัตรูยกกองกำลังเข้ามาจริง ขอให้ข้าได้รบเคียงข้างท่านเถิดเราจักปกป้องจันทรปุระด้วยกัน”
“เกศอาภา..ข้าบูชาหัวใจของเจ้า..ต่อให้ศัตรูมากมาย มืดฟ้ามัวดินข้าก็มิกลัวแค่รู้ว่าแก้วตาดวงใจของข้าเข้มแข็งเพียงใด..เจ้าอยู่ที่นี่ดีแล้วอย่าได้กังวล เยี่ยงไรเสียไม่นานข้าก็ต้องกลับมา” อริยะดึงร่างเกศอาภาเข้าไปกอด