บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 21 หน้า 2
ปารมีที่คอยอยู่ที่รถ ต้องหันกลับมาเพราะ...
“มาหาใคร” กวินทร์เอ่ยด้วยเสียงไม่เป็นมิตร “อ้อ...นึกว่าใคร...คุณเข้ามาได้ยังไง”
“ก็ประตูเปิดอยู่ ฉันก็ขับรถเข้ามา” ปารมีกวน
“อย่ากวนโมโห ที่นี่ไม่ใช่ที่สาธารณะ”
“ทราบค่ะ แล้วก็ไม่ได้ตั้งใจกวนโมโหใครด้วย ถามมาดิฉันก็ตอบไป ถ้าคุณคิดว่าเป็นการกวนโมโหก็คงช่วยไม่ได้มังคะ”
“คุณมีธุระอะไร”
“ไม่ใช่ธุระของดิฉัน ธุระของเพื่อนค่ะ”
“อ้อ...นี่ตามกันมาเป็นแนวร่วม..ถ้าคุณหวังดี แล้วก็ห่วงเพื่อนคุณจริง รีบไปเตือนเธอเลยนะว่า ถ้าหูเบาหลงเชื่อคำพูดพล่อยๆ ไม่กี่คำง่ายๆ เพื่อนคุณจะกลายเป็นคนโง่ทันที”
ปารมีทนไม่ไหวสวนกลับ “แรงไปไหมคะ คุณกวินทร์”
“ผมเป็นน้องเขาแท้ๆ เขายังสวมเขาเอาได้เลย แล้วคิดเหรอว่าผู้ชายอย่างเขาจะมีความจริงใจให้ใครได้”
ปารมีที่ยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย ได้แต่ตาปริบๆ กวินทร์ของขึ้นอีกครั้ง อั้นอยู่ในอก เตะของใกล้ตัวระบายอารมณ์ ปารมีตาค้าง ถอยหนีออกห่าง
อีกมุมสวนข้างบ้าน โยสิตาคุยกับกฤตธร “เรื่องนี้เป็นเรื่องภายในครอบครัวคุณ คุณต้องเคลียร์กันเอาเอง จะให้ฉันเข้ามายุ่งเกี่ยวทำไม”
“คุณโย...ผมเคยบอกคุณแล้ว คุณคือคนเดียวที่ผมแคร์ ผมอยากให้คุณเชื่อใจและไว้ใจผม ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเท่านั้นก็พอ”
“คุณกฤต...ถ้านี่คือการให้เกียรติ ฉันขอบคุณ แต่หน้าที่มาพร้อมกับความรับผิดชอบเสมอ”
“หมายความว่าคุณไม่เชื่อเรื่องที่ผมเล่าให้ฟัง”
“เวลาเท่านั้นค่ะ ที่จะพิสูจน์ความจริง”
กฤตธรพูดไม่ออก โยสิตาพลิกตัวจะเดินกลับออกมา แต่ต้องชะงัก เพราะเหมือนเห็นด้วยหางตามองขึ้นไปที่เฉลียงชั้นบนทันที กฤตธรมองตามสายตาโยสิตาแล้วแทบผงะ เห็นเมธาวีกำลังปีนขึ้นยืนบนขอบเฉลียง ท่าทางเหมือนพร้อมที่จะกระโดดลงมา โยสิตาผงะด้วยความตกใจ
กฤตธรตะโกนลั่น “เมย์...อย่านะเมย์” ปารมี กวินทร์ หันไปทางที่มาของเสียงร้องตะโกนทันที กฤตธรวิ่งผ่านมาทางที่กวินทร์และปารมียืนอยู่ “อย่าทำอย่างนั้นนะเมย์” กฤตธรตะโกน กฤตธรวิ่งเข้าบ้านไปทันที
กวินทร์กับปารมีขยับไปทางที่กฤตธรจากมา
เมธาวียืนบนขอบเฉลียง เหมือนพร้อมจะโดดลงไปได้ทุกเสี้ยววินาที
“เมย์ อย่านะครับ อย่า..” กฤตธรวิ่งผ่านห้องพักแขก ตรงไปที่ประตูออกเฉลียงทันที “เมย์...อย่าทำอย่างนี้เลย..”