บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 21 หน้า 4
“ความรักทำให้คนเราขาดสติเสมอ”
“แต่ความรักสำหรับฉันคือการช่วงชิง เมื่อถึงเวลาต้องช่วงชิง”
“มันเป็นเรื่องของคนสองคน”
“เธอเข้าใจถูกแล้ว แต่สองคนนั้นคือ ฉันกับพี่กฤต เธอมาทีหลัง”
“คุณเมธาวี ฉัน”
“ฉันกำลังมีลูกกับเขา” โยสิตาอึ้ง “พี่กฤตเขาไม่ได้บอกเรื่องนี้กับเธอใช่ไหมล่ะ ความจริงก็คือความจริง กล้าไหมล่ะที่จะพิสูจน์ ความรักเป็นเรื่องของคนสามคน พ่อ แม่ ลูก คนอื่นไม่เกี่ยว”
โยสิตาพูดไม่ออก เมธาวียิ้มเยาะและมองโยสิตาอย่างสมเพช
ชั้นล่างห้องโถง กฤตธรลุกขึ้นเมื่อเห็นโยสิตากลับลงมา “คุณโย....”
“บางทีความจริงก็เป็นเรื่องน่าเจ็บปวด... แต่ถ้ายอมรับความจริงนั้นได้ เราก็เห็นทางออกของปัญหาได้เอง”
“คุณหมายถึงอะไร”
“คุณเมธาวีเธอน่าสงสาร คุณควรเข้าใจและเห็นใจเธอให้มาก” โยสิตานิ่งขรึมเก็บความเจ็บปวดไว้ในใจ
“มันไม่ได้เป็นอย่างที่คุณได้ยินได้ฟังมาเลยนะคุณโย”
“แล้วทำไมข้อกล่าวหานั้นฉันถึงไม่ได้ยินไม่ได้ฟังจากปากของคุณ การแสดงความรับผิดชอบต่อสิ่งที่ทำลงไปแล้ว เป็นสิ่งชี้วัดความเป็นคนค่ะคุณกฤต” กฤตธรนิ่งอึ้ง “ผู้หญิงน่ะคะ ถ้าไม่รักมากก็คงไม่ลงทุนทำถึงขนาดนี้หรอก คุณควรเคลียร์กับคุณกวินทร์ให้เรียบร้อย อีกไม่นานเด็กก็จะออกมาลืมตาดูโลกแล้ว ถ้าคุณทิ้งความรับผิดชอบ เชื่อเถอะว่าบาปจะอยู่กับคุณตลอดไป”
“จะให้ผมพูดยังไง” กฤตธรสับสน
“ให้ฉันเป็นคนนอกดีแล้วค่ะ กรุณาอย่ายัดเยียดความเป็นมือที่สามให้ฉันเลย” โยสิตาเดินจากมาทันที กฤตธรอึ้ง
หน้าบ้านกสินทร์ ปารมีรออยู่ที่รถ ขยับเข้ามาทันทีที่เห็นโยสิตาเดินออกมา
“เป็นไงบ้างแก” ปารมีซัก
“จบแล้ว ไม่มีเครื่องหมายคำถามอะไรอีกแล้ว” โยสิตาเศร้า
“ได้เป็นข่าวกระฉ่อนแน่ บ้านนี้ภาพลักษณ์ข้างนอกดูดี ใครจะไปคิดว่าชีวิตจริงเน่าเละเทะกันมากขนาดนี้”
“อย่าไปวิพากษ์วิจารณ์เขาเลย ยังไงพวกเขาก็เจ้านายแก”
“นั่นสิ ฉันดันมารู้มาเห็นเรื่องน้ำเน่าของเจ้านาย ฉันต้องถูกหมายหัวแน่ ควรยื่นใบลาออกเองหรือให้เขาเชิญออกดีวะแก” โยสิตานิ่ง มองเข้าไปในบ้าน เสียดายความสัมพันธ์ที่สร้างกันมา “ไอ้โย... แกโอเครึปาว”
“อือ...ฉันเพิ่งนึกได้ว่ามีอุปกรณ์ถ่ายรูปหลายอย่างฝากไว้ที่นี่ ฉันควรจะขนกลับไปเลย” โยสิตาเดินออกทันที
“เยอะรึเปล่า... ฉันต้องไปช่วยขนไหม”
“ไปสิ”
ปารมีตามโยสิตาไป