บทละครโทรทัศน์ บ่วงอธิฏฐาน ตอนที่ 2 หน้า 3
“อืม...เพชรมันเบากว่ากันเยอะ แต่ราคาต่างกันลิบ แกจะเลือกไว้สักเม็ดไหมล่ะ เอาเม็ดใหญ่ๆ เม็ดเล็กๆ ขี้ตาแมวอย่าไปเล่นลูก”
“ผมจะซื้อไปทำไมครับ คุณพ่อ”
“อ้าว...เอาไว้หมั้นสาวไง เม็ดละห้าหกกะรัตกำลังสวย ขอคุณเบิ้มเขาดูสิ”
“มีสีเหลืองเม็ดใหญ่ๆ ไหมครับ ซักขนาดนี้” กฤตธรทำไซส์ด้วยปลายนิ้ว
“คุณกฤตหมายถึงเพชรสีเหลืองเหรอครับ”
“ไม่ใช่เพชร..ผมอยากได้พลอยสีเหลืองสีน้ำผึ้งมากกว่าครับ”
“บุษราคัมเหรอครับ..เม็ดใหญ่ขนาดนั้น น้ำดีๆก็ไม่ใช่จะหาได้ง่ายๆ เหมือนกันนะครับ” เจ้าของร้านเพชรหนักใจ
“แกจะเก็บไปทำไมพลอย เก็บเพชรดีกว่า นายกฤต” กสินทร์ค้าน
“ไม่รู้สิครับคุณพ่อ ทำไมผมถึงนึกอยากได้พลอยสีน้ำผึ้งนี้นักก็ไม่รู้” กฤตธรไม่แน่ใจตัวเอง
ที่โรงเรียนประถมแห่งหนึ่ง เจ้าบ่าว เจ้าสาว แต่งตัวชุดนักเรียนประถมกำลังโพสท่าถ่ายรูปพรีเวดดิ้ง รำลึกอดีตตั้งแต่พบกันวัยใส โยสิตาลั่นชัตเตอร์ชุดใหญ่ ในมุมต่างๆ อย่างคล่องแคล่ว “สวยค่ะ น่ารักมาก..เคลื่อนไหวไปเรื่อยๆ ค่ะ ดีค่ะ..สดชื่นแจ่มใสไว้ค่ะ นึกถึงตอนพบกันครั้งแรกนะคะ น่ารักค่ะ” โยสิตาเอ่ยชมแทบทุกครั้งที่กดชัดเตอร์ เจ้าบ่าว เจ้าสาว แอ็คท่าทางต่างๆ กับของประกอบฉาก ลูกโป่ง อมยิ้ม ดอกไม้ ตุ๊กตา สารพัดจะสรรหามา “อยู่แล้วค่ะ เปลี่ยนชุดได้เลย” โยสิตาบอก
ช่างหน้า-ผม ที่ทำงานเบ็ดเสร็จไปถึงจัดเสื้อผ้าด้วยเข้ามาช่วยเหลือดึงเจ้าสาวที่ลุกไม่ขึ้นเพราะอ้วนจัด โยสิตาเดินมาเช็ครูปจากจอคอมพ์ที่เชื่อมต่อไว้
เจ้าบ่าวติงเจ้าสาว “เปลี่ยนชุดก่อนสิตัวเอง จะได้เสร็จเร็วๆ อย่าเพิ่งกินเลย”
“ก็เค้าหิวนี่”
“เอาแต่กินๆๆ ถึงได้อ้วนเป็นหมูยังงี้ไง”
“กรี๊ด ไอ้บ้า ว่าฉันเป็นหมู”
“หมูตอน เลยล่ะ”
“กรี๊ด ไอ้บ้า”
โยสิตาตาค้าง ลางร้ายชัดๆ “โอย..อย่าทะเลาะกันเลยค่า รักกันๆๆนะค้า..ขอร้องละค่า จะทะเลาะกันเลิกกัน ก็ขอให้ถ่ายรูปเสร็จ จ่ายเงินมาก่อนนะค๊า..” โยสิตาแทบจะบนบาลศาลกล่าว
ชั่วพริบตาเจ้าบ่าวก็ง้อเจ้าสาวที่งอนกระเง้ากระงอดได้ทันที “ตัวเอง มาใส่ชุดลูกเสือเนตรนารีกัน ตัวเองน่ารักที่สุดเลยนะ เวลาใส่ชุดเนตรนารี”
โยสิตาแอบเป่าปากโล่งใจ