บทละครโทรทัศน์ สายลับจับแอ๊บ ตอน 2 หน้า 4
โรงเรียนแพรพิณ บัวบุหงาเดินเข้าไปพบห้องเรียนเปล่าร้างๆ บัวบุหงาวางของพะรุงพะรังลงบนโต๊ะเรียนที่ว่างๆอยู่ พอวางเสร็จก็ได้ยินเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นมาจากในห้องน้ำด้านหลัง บัวบุหงาไปยืนเท้าเอวอยู่หน้าประตูห้องน้ำ “แพร...ออกมาเหอะ”
เสียงสะอื้นเงียบหายไป ก่อนจะกลายเป็นร้องไห้โฮออกมาอีก
“หยุดร้องเถอะแก เดี๋ยวนักเรียนแกก็คิดว่าโรงเรียนแกมีชักโครกผีสิง”
“แกมาทำไม” แพรพิณร้องไห้
“ไม่มีที่ไป” เสียงร้องไห้เงียบไป ก่อนจะมีเสียงกุกกักจากด้านใน แล้วประตูก็เปิดออกมา เห็นแพรพิณตาแดง
“แกเป็นอะไร”
“เป็นห่วงอันนา”
บัวบุหงาจับมือแพรพิณ
“อันนามันเป็นเด็กเข้มแข็ง มันไม่เป็นไรหรอก ดูอย่างอีฟ้าสิ มันโดนเกย์หลอกมาทั้งชีวิต มันยังกลับมายืนหยัดได้ทุกครั้งเลย”
“แต่กว่าฟ้ามันจะกลับมายืนได้มันต้องผ่านอะไรบ้าง..ชั้นรู้ดี”
บัวบุหงาเข้าไปกอดแพรพิณ “เอาน่ะ เรื่องมันยังไม่เกิด แกก็อยากเพิ่งตีตนไปก่อนไข้เลย”
แพรพิณพยักหน้าในอ้อมกอดของบัวบุหงา ก่อนจะผละออกมา แพรพิณจับมือบัวบุหงาไว้ บัวบุหงามีท่าทางเจ็บมือ แพรพิณตกใจมองไปที่มือของบัวบุหงาเห็นว่าเป็นแดงช้ำ
“แกต่อยผนังอีกแล้วเหรอ”
บัวรีบเก็บมือไป “ชั้นไม่เป็นไร”
แพรพิณโมโห “บัวชั้นบอกแกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าทำร้ายตัวเองแบบนี้ ทุกอย่างมันมีทางออก
“แกไม่มีสิทธิ์มาด่าชั้นนะ ตัวแกเองยังหาทางออกให้ตัวเองไม่ได้เลย”
แพรพิณนิ่งไป บัวบุหงารู้สึกผิด “ชั้นขอโทษ”
“เกิดอะไรขึ้น”
“ชั้นตกงาน จะไม่มีเงินเหลือแล้วด้วย เรื่องบ้านเรื่องหนี้สินชั้นอีก”