บทละครโทรทัศน์ รากนครา ตอน 10 หน้า 2
ประตูวัง ทหารยืนยามรักษาประตู ฟองจันทร์เดินตามมิ่งหล้า กำลังจะผ่านพ้นประตู “ไปไหน”
ทหารเข้าขวางด้วยอาวุธ ทั้งคู่ทำเฉยเหมือนไม่สนใจ “ข้าถามว่าพวกเจ้าจะไปไหน”
“กลับเข้าข้างใน”
“บัตร” ทั้งคู่ชะงัก
“บัตรอยู่ไหน...แสดงบัตรของเจ้าด้วย” ฟองจันทร์ขยับเอาตัวเองกันมิ่งหล้า
“ไม่มีบัตรก็ออกไป เข้าไม่ได้”
“ข้าลืมเอาติดตัวมาด้วย”
“ออกไป...ออกไป” ทหารแสดงท่าทีข่มขู่
“บังอาจ...ทหารชั้นต่ำเพิ่งมาเข้าเวรเมื่อตอนหัวค่ำอย่างพวกเจ้า บังอาจขวางทางพวกข้าอย่างนั้นรึ”
“กฎคือกฎ แสดงบัตรของเจ้า ไม่มีบัตรก็ไม่มีสิทธิ์เข้าออก”
“กฎของพวกเจ้าจำเป็นด้วยรึกับคนของพระราชินีอย่างพวกข้า”
พวกทหารชะงัก เลิ่กลั่ก
เขตชั้นใน พ้นประตูวังมา มิ่งหล้า ฟองจันทร์ ตามกันเข้ามา
“ภายนอกดูแข็งแกร่ง แต่แท้จริงแล้วเมืองมัณฑ์ก็อ่อนแอเน่าเฟะ เจ้าเห็นรึยังฟองจันทร์”
“เจ้า...แต่ข้าเจ้ากลัวว่าขากลับออกไปเราจะมีปัญหานะเจ้า”
“จะต้องกลับไปทำไมฟองจันทร์บารมีเจ้าหลวงเชียงเงินยังไงก็ยังคุ้มหัวเจ้าอยู่...ต่อให้ราชินีมีอำนาจขนาดไหนก็ไม่มีทางอยู่เหนือกษัตริย์ไปได้หรอก”
มิ่งหล้าเดินนำออกไป ฟองจันทร์มีความกังวล ก่อนจะตามออก
ศาลากลางอุทยาน ช่างฟ้อนกำลังร่ายรำมัณฑะเลย์อยู่กลางลาน วงดนตรีอยู่มุมหนึ่ง ผู้ชมล้อมดูอยู่รอบ บรรยากาศเป็นส่วนตัว มิ่งหล้า ฟองจันทร์ เข้ามาปะปนอยู่ในหมู่ข้าราชสำนัก มิ่งหล้าผ่านช่างฟ้อนไปที่ศาลาเปิดโล่งเห็นกษัตริย์ประทับบนตั่งเอกเขนกชมการแสดง ร่วมตั่งเดียวกันคือพระราชินีปัทมสุดาที่ดูรื่นรมย์กับการแสดงไม่น้อย ช่างฟ้อนจบ มิ่งหล้าเห็นเป้าหมายระยะไกล