บทละครโทรทัศน์ รากนครา ตอน 10 หน้า 3

ศาลากลางอุทยาน ช่างฟ้อนจบการแสดงลง ปัทมสุดาปลื้มปริ่มปรบมือแสดงความพึงพอใจในขณะที่กษัตริย์หาวนอน ช่างฟ้อนถวายบังคมกษัตริย์และราชินี มิ่นเสนอหน้าเข้าไปเรียกตัวช่างฟ้อนเข้ามารับรางวัลจากปัทมสุดา ปัทมสุดาถอดสร้อยไข่มุกออกให้ช่างฟ้อนเป็นรางวัล กษัตริย์หาวนอนอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ชะงักเพราะสายตาที่ทอดออกไปผ่าน ๆ ฝูงคน สะดุดเข้ากับสิ่งหนึ่ง ในระยะไกล มิ่งหล้าสวยเด่นยืนมองประสานสายตา กษัตริย์เหมือนหายง่วงเป็นปลิดทิ้งตาสว่างขึ้นทันที ช่างฟ้อนถอยออกไปแล้ว

การแสดงชุดใหม่เป็นตลกหลวง กษัตริย์ขยับตัวเหมือนกระสับกระส่าย

“หม่องหม่อง...ไม่สนุกหรือไร”

“พี่ขอไปห้องน้ำสักประเดี๋ยวนะซูซู” กษัตริย์ลุกออกไป ข้าราชบริพารตามออกสองสามคน

ปัทมสุดาหันไปเพลิดเพลินการแสดงของตลกหลวง...หัวเราะกับท่าทางน่าขัน...พวกนางกำนัลต้องเอาใจด้วยการหัวเราะผสมโรงไปด้วย มิ่งหล้าเห็นกษัตริย์ขยับออกไปแล้ว

“ฟองจันทร์...เจ้ารอข้าอยู่แถวนี้นะ”

“เจ้าจะไปไหน” มิ่งหล้าไม่ตอบอะไร พาตัวเองออกไปทางหนึ่ง

อีกด้านของอุทยาน มิ่งหล้าเข้ามาซ่อนตัวอยู่มุมหนึ่ง หลังพุ่มไม้ พยายามสอดแนม กษัตริย์หลังจากเข้าห้องน้ำแล้วเดินออกมามุมหนึ่ง สายตาสอดส่องอย่างแนบเนียน มิ่งหล้าหลบวูบออกไปเพราะเห็นเป้าหมายแล้ว

“คืนนี้ ร้อนอบอ้าวลมไม่ยอมพัด ข้าจะเดินเล่นแถวนี้สักพัก ที่โน่นมีแต่เสียงอึกทึก” มิ่งหล้าหลบวูบออกไป กษัตริย์ขยับเดินออกไป มหาดเล็กขยับตาม “ไม่ต้องตาม ข้าอยากอยู่คนเดียว”

มหาดเล็กชะงัก กษัตริย์เดินออกไป

อีกมุมในอุทยาน มิ่งหล้าที่ซ่อนตัวอยู่หลังพุ่มไม้ คิดหนักว่าจะทำยังไงต่อไปดี...เพราะไม่ต้องการให้โอกาสทองนี้หลุดมือไป กษัตริย์หายไปแล้วตรงนั้นไม่มีใครอยู่แล้ว มิ่งหล้าถอยหลังออกไป แต่ในจังหวะที่จะหันตัวออกไปนั้น มิ่งหล้าปะทะชนเข้ากับร่างหนึ่งอย่างจังและดูเหมือนร่างนั้นคว้าตัวนางไว้เต็มแรง มิ่งหล้าช็อคตกใจแทบหวีดร้องออกแต่ก็ถูกปิดปากไว้

“เจ้าต้องการอะไร”

“ปล่อยข้า...เจ้าเป็นใครกัน”

ในความมืดระยะประชิดมาก มิ่งหล้าในความคิดตกใจไม่คิดว่ากำลังเผชิญหน้ากับกษัตริย์

“ข้าควรจะเป็นฝ่ายถามเจ้ามากกว่า...ว่าเจ้าเป็นใคร”