บทละครโทรทัศน์ รากนครา ตอนที่ 19

ในห้องนอน แม้นเมืองตกใจ “เจ้าพี่”

“สิ่งนี้มันคืออะไรแม้นเมือง พี่เห็นน้องพยายามหามันเหมือนกับมันมีความสำคัญมาก ทั้งที่มันเป็นขวดเปล่าๆ ...น้องบอกพี่ได้ไหม” แม้นเมืองน้ำตาร่วง “น้องขอคืนเถอะเจ้า”

“พี่คงให้คืนไม่ได้ จนกว่าพี่จะรู้ว่ามันคืออะไรกันแน่”

“เจ้าพี่ฆ่าน้องให้ตายคามือ เจ้าพี่เดี๋ยวนี้เลยเถิด แต่ได้โปรดอย่าเค้นคอน้องให้ได้คำตอบเลย ในเมื่อเจ้าพี่ก็รู้ดีว่ามันคืออะไร” แม้นเมืองทรุดลงไปกับพื้นร้องไห้เหมือนว่าจะขาดใจตายให้ได้

ก่อนหน้านี้  ด้านหลังเรือนคุ้มเจ้าศุขวงศ์ ขวดยาพิษทั้งสองขวดถูกเททิ้งลงพื้นจนหมดขวด แม้นเมืองที่เหมือนบรรลุภารกิจอย่างตัดสินใจแน่แน่ว แม้นเมืองขยับลุกขึ้น ตั้งใจจะโยนขวดสองใบนั้นทิ้งลงบ่อน้ำเพื่อทำลายหลักฐาน

“เจ้าแม้นเมืองเจ้า” แม้นเมืองใจหายวาบ อินทรเดินยิ้มเข้ามา “เจ้าหาอะไรอยู่ รึเปล่าเจ้า”

มือแม้นเมืองกำขวดสองใบนั้นแน่นมิดชิด “เปล่าอินทร...ไม่มีอะไร...ไม่มีอะไร”

แม้นเมืองเป็นฝ่ายกลับออกมาเพราะอินทรปักหลักทำงานแถวนั้นแม้นเมืองไม่มีโอกาสทำลายหลักฐาน

ในห้องนอน  ขวดยาพิษสองขวดนั้นถูกวางลงมุมหนึ่ง

“เชียงเงินกับเชียงพระคำ พี่น้องกันรู้จิตใจกันดี...พี่รู้ว่าสักวันหน่อเมืองก็ต้องมาแล้วเขาก็มาจริงๆ”

“น้องยินดีรับโทษทัณฑ์อันแสนสาหัสนี้ด้วยชีวิต แต่จะให้น้องทำอย่างไรได้ หน้าที่ของน้องคือต้องทดแทนบุญคุณแผ่นดินเกิด”

“แล้วทำไมน้องไม่ทำ ยาพิษสองขวดนั้น เททิ้งเสียทำไม”

“เชียงเงินคือภาระหน้าที่ที่อยู่เหนือหัว แต่เจ้าพี่กับลูกในท้องคือแก้วตาและดวงใจอย่างนี้แล้วจะให้น้องเลือกอะไร เจ้าพี่ลงโทษน้องตามอาญาแผ่นดินเสียเถิด” แม้นเมืองกราบลงแทบเท้าศุขวงศ์ ศุขวงศ์ทรุดตัวลงรั้งตัวแม้นเมืองขึ้นมาจากการกราบ แล้วกอดแม้นเมืองเอาไว้แน่น แม้นเมืองในอ้อมกอดศุขวงศ์ ร้องไห้หนัก