บทละครโทรทัศน์ รากนครา ตอน 23
คอกม้า บริวารกำลังตรวจทานจัดความเรียบร้อยก่อนออกเดินทาง ขบวนกองกำลังเจ้าผาคำ บุญสูง ไปยึดอำนาจ เชียงเงิน ศุขวงศ์เดินเข้ามา เครียด...สิ่งที่เพิ่งพบเจอมายังค้างคาในความรู้สึก อินทรเข้ามาหา “พร้อมจะออกเดินทางกันแล้วเจ้าน้อย”
“ดี...คุ้มกันเจ้าผาคำกับบุญสูงให้ดีด้วย”
“เจ้าน้อยไม่ต้องห่วง งานนี้ต้องสำเร็จแน่ เพราะได้ข่าวมาว่าเจ้าอุปราชหน่อเมืองออกจากเชียงเงินมาแล้ว ป่านนี้อาจจะใกล้ถึงเชียงใหม่แล้วด้วย ถ้าเป็นอย่างนั้นจริง เรื่องเผชิญหน้ากันกลางทางแล้วเกิดการปะทะกัน ก็ตัดทิ้งไปได้เลยเจ้าน้อย”
“ยังไงก็ประมาทไม่ได้หรอกอินทร ยังมีตัวแปรอีกหลายอย่างที่เราอาจจะคาดไม่ถึง ลูกหลานเชียงเงินถูกปลูกฝังมาให้หยิ่งทะนง และกระหายอิสรภาพ จนทำได้ทุกอย่างแม้กระทั่งการโกหกหลอกหลวง”
ห้องแม้นเมือง คุ้มเรือนคำ มือแม้นเมืองที่บรรจงพับเสื้อชุดเดินป่าของศุขวงศ์อย่างทะนุถนอมเหมือน กับว่าครั้งนี้เป็นโอกาสสุดท้ายแล้วที่จะได้ดูแลปรนนิบัติ คำแก้วเข้ามาพอดี
“เจ้าแม้นเมืองเจ้า...เจ้าย่าเรือนคำให้หาเจ้า”
“เขียนจันทร์อยู่ไหน...ฝากตามเขียนจันทร์เข้ามาดูแก้วด้วย”
“คำแก้วดูให้ก็ได้เจ้า”
“เราจะวานเจ้าไปที่เรือนโน้นเอาชุดเดินป่านี่ไปให้เจ้าศุขวงศ์ที”
“เจ้า คำแก้วรับชุดเดินป่านั้นไป แต่ยังไม่ยอมขยับไปไหนเหมือนมีอะไรบางอย่างอยากจะพูด
“มีอะไรคำแก้ว”
“เราจะย้ายกลับไปอยู่เรือนโน้นกันเมื่อไรเจ้า”
“ทำไม”
“คำแก้วแค่รู้สึกว่าเจ้ากับเจ้าน้อยน่าจะคุยได้อยู่ใกล้ๆ กัน ไม่ใช่แยกกันอยู่อย่างนี้น่ะเจ้า”
“มันเป็นความต้องการของเจ้าศุขวงศ์เปิ้น จะให้เราทำยังไงได้คำแก้ว มีจุดเริ่มต้นก็ต้องมีจุดจบเสมอ”
คำแก้วค่อยๆ ถอยออกไปอย่างไม่ค่อยสบายใจ