บทละครโทรทัศน์ รากนครา ตอน 23 หน้า 5
“ข้ารับคำสั่งโดยตรงมาจากเจ้าหลวงเชียงใหม่”
“เจ้าคิดจะยึดอำนาจข้าอย่างนั้นรึ...” แสนอินทะตะโกน “ทหาร ทหาร”
“ทหารเชียงเงินอยู่ในความควบคุมของเราหมดแล้ว” แสนอินทะพุ่งไปคว้าดาบข้างเตียงนอนขึ้นมาทันที
ผาคำ บุญสูงชักดาบออกจากฝักได้ก่อนแสนอินทะด้วยซ้ำ
“หากท่านมีเขลาตรองดูสักนิด ท่านจะคิดได้ว่าการจับอาวุธขึ้นต่อสู้หมายถึงข้อหากบฏ”
แสนอินทะกำดาบในมือแน่น
“อย่าให้ต้องมีการเสียเลือดเนื้อเลย ท่านจะยังคงสถานะเจ้าหลวงเชียงเงิน เพียงแค่มอบตราประทับเจ้าหลวงเชียงเงินมาให้เราเท่านั้น” แสนอินทะขบฟันแน่น ดาบประดับตำแหน่งเจ้าหลวงร่วงลงสู่พื้น
ที่ประทับเสด็จในกรม ตึกฝรั่ง เชียงใหม่ ศุขวงศ์ เสด็จในกรม และจักรคำพร้อมหน้า จักรคำรายงาน
“คนของเกล้ากระหม่อมรายงานว่าหน่อเมืองกับพวกมาถึงเชียงใหม่แล้วเหมือนกันขอรับ”
“เขาคงกระหายอิสรภาพเต็มที่เพราะนี่เป็นโอกาสเดียวของเขาจริงๆ”
“อย่าทรงกังวลไปเลยขอรับ เกล้ากระหม่อมเชื่อว่าป่านนี้อินทร ต้องพาเจ้าผาคำกับบุญสูงเข้าเชียงเงินสำเร็จแล้ว เจ้าอุปราชหน่อเมืองไม่อยู่เสียคน เจ้าหลวงแสนอินทะคงไม่ดื้อแฟงขอรับ”
“เราก็คิดอย่างนั้นเจ้าน้อยแต่สิ่งที่น่ากังวลคือพรุ่งนี้ การประชุมจะเริ่มขึ้นแล้ว อินทรจะมาถึงเชียงใหม่ทันเวลารึไม่มากกว่า”
ที่พักหน่อเมือง ตึกฝรั่ง มือหน่อเมืองที่สัมผัสแน่นกับมือฝรั่งจากมือหนึ่งนึงคลายออกมาจับกับอีกมือหนึ่ง สัมผัสนั้นดูเหมือนจริงใจแน่นแฟ้นด้วยมิตรภาพมานานแสนนาน
“ขอแสดงความยินดีล่วงหน้ากับอิสรภาพที่เชียงเงินกำลังจะได้รับ”
“ของขวัญอันประเสริฐนั้น ไม่มีทางเป็นความจริงไปได้ หากไม่ได้รับการสนับสนุนช่วยเหลือจากมหามิตรอย่างพวกท่าน”
“เชียงเงินถึงจะเป็นเมืองเล็กๆ แต่ก็มีศักดิ์ศรีและความมั่นคงมั่งคั่งของตัวเอง สยามดูแคลนเชียงเงินเกินไปจึงคิดจะรวบไว้ในอำนาจ ท่านคิดถูกแล้วที่จะปลดปล่อยตัวเองเป็นอิสระ”
“พรุ่งนี้โชคดีจะเป็นของท่านเราจะสนับสนุนเชียงเงินเต็มที่”
“ทันทีที่เป็นอิสระ เชียงเงินพร้อมจะเปิดประตูเมืองต้อนรับพวกท่าน เราจะทำการค้าด้วยกันโดยไม่ต้องมีสยามมาเกี่ยวข้อง”