บทละครโทรทัศน์ รากนครา ตอน 18 หน้า 2
“ก้มหน้านิ่งกันอยู่ทำไม ..ในเมื่อพวกเจ้ากล้ายื่นถวายฎีกา ก็จงกล้าที่จะแสดงตัวของเจ้าออกมา...มันผู้ใด...” เสนาบดีนิ่งไม่ไหวติง
“ซูซู...ฎีกาฉบับนี้มิได้ระบุนามผู้ยื่น”
“หมายความว่า เรื่องไร้สาระ เรื่องต่ำทราบหมิ่นเกียรติศักดิ์ศรีอย่างไร ก็ทรงรับไว้หมดอย่างนั้นรึเพคะ”
“ซูซู..นั่นไม่ใช่ประเด็นสำคัญ ที่ประชุมในที่นี้ รวมไปถึงราษฎรเมืองมัณฑ์ ต่างก็ตกใจกับสิ่งนี้พอๆกับน้อง น้องควรถือโอกาสนี้ไขข้อกังขาด้วยการพิสูจน์ความจริงนี้เถิด”
ปัทมสุดายิ่งกราดเกรี้ยว “น้องกลายเป็นผู้ต้องหา กระทำเรื่องเลวทรามชั่วช้า จนต้องพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของตัวเองเสียแล้วอย่างนั้นรึ ท้องพระโรงแห่งนี้กลายเป็นที่พิพากษาความผิดของน้องไปแล้ว อย่างนั้นรึ”
“ซูซู”
“ดวงพระวิญญาณบรรพกษัตริย์บนแผ่นดินนี้เป็นพยาน ความจงรักภักดีต่อร่างศวตฉัตรราชบัลลังก์ที่น้องยกไว้เหนือหัวมาตลอดชีวิต มาถูกทำลายสิ้นด้วยฎีกาผีบ้าฉบับนี้ ฉบับเดียวไม่มีความทุกข์อะไรจะหนักหนาไปกว่า การเผชิญหน้าข้อกล่าวหาอันเลวทรามนี้แล้ว”
ปัทมสุดาพรั่งพรูอย่างเกรี้ยวกราดเหมือนควบคุมสติอารมณ์ไม่ได้ แล้วลงทุนเป็นลมหมดสติกลางอากาศทันที ขิ่นแหม่และบริวารหวีดร้องตกใจ ขณะพุ่งกันเข้าไปรับร่างปัทมสุดา แต่ก็ไม่ทัน พวกเสนาบดีตกใจ เงยหน้าขึ้นมองกษัตริย์
ภายในเขตราชฐาน มิ่งหล้าพรวดพราดเข้ามาหากรมวังที่กำลังเดินมาอย่างรีบร้อน
“เกิดอะไรขึ้นท่านกรมวัง”
“พระนางปัทมสุดา ประชวรพระวาโย”
“ถึงกับเป็นลมทันทีเมื่อรับรู้ข้อกล่าวหาอย่างนั้นรึ”
“พระนางโกรธมาก เมื่อรู้มีฎีกากล่าวโทษพระนาง ตอนนี้อลหม่านกันไปหมด พวกนางกำนัลกำลังเยียวยาพระนางอยู่”
“มารยา...”
“ไม่รู้ว่าที่ประชุมเสนาบดีจะกลับมาไต่สวนเรื่องนี้ได้อีกเมื่อไร”
“คนเล่ห์กลมากอย่างพระนาง ไม่มีวันยอมตกเป็นเบี้ยล่างใครหรอก”