บทละครโทรทัศน์ รากนครา ตอน 1 หน้า 2
“พี่มาแล้ว แม้นมือง”
“เจ้าพี่...เจ้าอาเรียกหาแต่เจ้าพี่ ไม่ขาดปาก รีบเข้าไปเถอะ”
แม้นเมืองรีบตามหน่อเมือง เข้าไปในห้องทันที
เรือนศุขวงศ์ แบร็กกิ้นชวนศุขวงศ์
“พรุ่งนี้เราจะเข้าสำรวจป่ากันได้เลยรึเปล่าเจ้า”
“นิสัยใจร้อน ของท่านไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ แบร็กกิ้น”
“สำรวจแค่รอบๆนอกๆก็ยังดี แล้วเราจะได้พูดคุยกัน เรื่องงานที่คิดไว้ให้มันเป็นรูปเป็นร่างเสียที”
“แผ่นดินนี้มีเจ้าของ มีผู้ครอบครองถ้าเจ้าหลวง..หมายถึงเจ้าอาของเรา ไม่เห็นด้วย.เรื่องก็จบ”
“เจ้าสามารถ ทำให้ท่านเห็นด้วยได้..ข้ารู้...”
“ทุกอย่างขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเจ้าอา เราทำได้เพียงเสนอความคิด และแนวทางใหม่ที่ยังไม่มีใครทำ”
“งั้นก็ให้ข้าขึ้นเฝ้าเจ้าหลวง กับเจ้าสิจะได้ช่วยกันพูด”
“เราไม่ใช่คนที่าจะอนุญาตให้ท่านเข้าเฝ้าเจ้าหลวงได้ กลับไปรอที่เรือนของท่านแบร็กกิ้น”
“จะเข้มงวดอะไรนักหนา”
“ถึงที่นี่ไม่ใช่เมืองหลวง ห่างไกลความศิวิไลซ์ที่ท่านคุ้นเคย แต่ที่นี่ก็มีความเจริญ มีระเบียบธรรมเนียมของตัวเอง ท่านเป็นแขก ท่านต้องยอมรับด้วย” แบร็กกิ้นจ๋อย “รอฟังข่าวจากเราเท่านั้น”
ห้องนอน สิงห์คำ หอหน้า สิงห์คำที่กำลังจะสิ้นลมบนตั่ง หน่อเมืองอยู่ใกล้ชิดที่สุด รับฟังคำสั่งเสียสุดท้าย “หน่อเมือง...จงอย่าก้มหัวให้ความเปลี่ยนแปลง...สยามกำลังพยายามเปลี่ยนเราให้เป็นสยาม แล้วค่อยกลืนเราให้เป็นพวกฝรั่ง...เมื่อไรที่เขาเปลี่ยนเราให้เหมือนเขาได้สำเร็จ เขาก็ยึดครองเราได้เต็มตัว ถึงวันนั้นพวกเราก็จะไม่มีวันได้ยืนอยู่บนขาของ ตัวเอง ไม่มีวันได้แม้แต่จะฝันถึงเสียด้วยซ้ำ”
“เจ้าอา…”
“เชียงเงินต้องอยู่ได้อย่างอิสระ ไม่ต้องเป็นข้าใคร ไม่ว่าสยาม หรือเมืองมัณฑ์”
“เจ้าอาอย่าได้กังวล หลานจะปกป้องเชียงเงินด้วยชีวิตของหลานเอง”
สิงห์คำพยายามฝืนยิ้มอย่างพอใจ “เจ้าพี่” แสนอินทะ ขยับเข้าใกล้สิงห์คำ
“น้องภูมิใจที่เกิดมาชาตินี้ได้มีวาสนา ได้ทำงานรับใช้เจ้าพี่ และเชียงเงิน”
แสนอินทะยังไม่ทันได้ตอบอะไร สิงห์คำก็หมดลม ตายังลืมค้างเหมือนไม่หมดห่วง “สิงห์คำ...สิงห์คำ”...