บทละครโทรทัศน์ รากนครา ตอน 15 หน้า 2
“ของโสโครก กำจัดเสียให้สิ้นซาก แล้วทำความสะอาดให้เรียบร้อยนะ ในเขตพระราชฐาน ฝ่ายในอย่างนี้ทุกซอกทุกมุม ต้องสะอาดหมดจด ไม่มีของสกปรกต่ำทราม แม้แต่ธุลีเดียว เข้าใจไหม”
“เจ้าค่ะคุณท้าว”
มิ่นได้สำแดงอำนาจความเป็นใหญ่คับวังจนพอใจแล้ว ก็เดินกลับไปที่บริวาร ที่ยังคอยอยู่
ห้องปัทมสุดา ปัทมสุดาที่ยังเลือกเครื่องประดับให้ตัวเอง
“เรื่องแค่นี้เอ็งมาบอกข้าทำไมนังมิ่น”
“มิพญาจะได้วางใจนังบ้านนอกเชียงเงินนั่น ไม่มีวาสนาจะขึ้นมาแข่งบุญบารมีกับมิพญาได้หรอก เพคะ”
“ข้าวางใจไม่ได้หรอกนังมิ่น ผัวข้าท่าทางจะหลงรูปหลงจริตจก้านมันไม่น้อย สักวันมันอาจจะพลาดพลั้งเข้าก็ได้ สันดานผู้ชายมันยังงี้...กินเท่าไรก็ไม่ รู้จักอิ่ม”
“นั่นสิเพคะ”
“เอ็งเคยมีผัวรึไง ถึงได้มาเอออวยกับข้า”
“อุ๊ย ไม่เคยมี แล้วก็ไม่คิดจะมีด้วย เพคะ ชีวิตนี้มิ่นขอถวายงาน ถวายชีวิตรับใช้มิพญาไปจนตายดีกว่าเพคะ”
“เอ็งมันก็ดีแค่ตรงนี้แหละ”
ตำหนักมิ่งหล้า มิ่งหล้าบอกกับกรมวัง “ข้าต้องการโอกาสอีกสักครั้ง”
“เจ้าก็รู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องง่าย ไม่ใช่เจ้าคนเดียว แต่เป็นข้าด้วยที่กำลังถูกจับตามอง.. ถ้าไม่ระวังตัวเอาไว้ให้มากก็อย่าหวังเลยว่าโอกาสจะมาถึง”
“ทรงพอพระทัยในตัวข้ามาก แล้วยังจะมีปัญหาอะไรอีก”
“เจ้าไม่ใช่คนแรกที่ทรงพอพระทัย” มิ่งหล้าเชิดหน้าขึ้นเหมือนถูกหมิ่นประมาท
“ก่อนนี้ ทรงมีพระมเหสีได้ถึงแปดคน แต่ทุกวันนี้ ทรงมีได้เพียงหนึ่งเดียว แลคนที่เปลี่ยนแปลงกฎมณเฑียรบาลนี้ ก็คือพระนางปัทมสุดา..พระนางร้ายกาจกว่าที่เจ้าคิด เพราะฉะนั้นอย่าได้ประมาทพระนางเด็ดขาด”
“ข้ายังมีความเชื่อมั่นในตัวท่าน”
“ข้าเองก็เช่นกัน สิ่งที่จะทำได้ในเวลานี้ คือรอคอยโอกาสที่เหมาะสมเท่านั้น”