บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 3 หน้า 2

“พี่เอง” อัญชันกับกัลป์มองหน้ากัน อัญชันจ้องหน้ากัลป์คล้ายกำลังตัดสินใจว่าจะทำยังไงดี

ทางเดินหน้าห้องนอนอัญชัน แสนยังเคาะประตูอยู่อย่างนั้น “อัญชัน...อัญชัน...”

อัญชันเปิดประตูแง้มออกมาหาแสนที่อยู่หน้าประตู แสนยืนอยู่ท่ามกลางลูกสมุนหลายคน อัญชันไม่ได้เปิดประตูออกมาจนกว้าง เพียงแค่แง้มประตู... กัลป์เห็นอัญชันคุยกับแสนแต่แสนไม่เห็นกัลป์

“มีเรื่องอะไรเหรอคะพี่แสน”

“ไอ้กัลป์มันบุกเข้ามาที่บ้านพี่ พี่เป็นห่วงเธอเลยรีบมาดู”

ภายในห้องนอน อัญชันยืนอยู่ที่ประตูห้อง ชำเลืองมองไปยังกัลป์ที่หลบอยู่ตรงห้องน้ำ

“ถ้าเป็นเค้าจริง เค้าคงไม่บ้าพอจะบุกมาให้ฉันยิงหรอกพี่”

“ระวังตัวหน่อยนะ มันฆ่าได้แม้กระทั่งผู้หญิง คืนนี้น้องห้ามออกมานอกห้องเด็ดขาด”

“พี่ไม่ต้องห่วงฉันหรอก” อัญชันขยับจะปิดประตู แสนรั้งประตูไว้ แล้วดึงอัญชันเข้ามากอด

“จะไม่ให้ห่วงได้ยังไง ก็พี่มีน้องสาวอยู่คนเดียว”

“จ้ะ ฉันจะระวังตัว” อัญชันผละจากแสนแล้วรีบปิดประตูทันที แสนหันไปสั่งเข้มกับพวก

“ไปค้นที่เรือนพักคนงาน ยังไงมันต้องซ่อนตัวอยู่ที่ไหนสักแห่ง”

แสนเดินนำลูกน้องพร้อมอาวุธครบมือออกไป บรรยากาศตื่นเต้นระทึกใจ

ห้องนอนอัญชัน กัลป์เดินออกมาจากที่ซ่อน มองหน้าอัญชันด้วยความขอบคุณอย่างที่สุด อัญชันมองหน้ากัลป์แล้วถอนหายใจ คล้ายไม่เข้าใจตัวเอง หยิบปืนที่วางบนโต๊ะมาถือไว้ มองอย่างครุ่นคิด

“ขอบคุณที่คุณช่วยชีวิตผมเอาไว้”

“เปล่าเลย ฉันแค่อยากฆ่าคุณ ด้วยมือของฉันเอง” เสียงอัญชันแผ่ว “มันจะได้จบสิ้นความแค้นระหว่างเรา”

“จบสิ้นความยุติธรรมต่างหาก...ขอให้คุณจำไว้ ว่าผมยังรักคุณเสมอนะอัญชัน”

อัญชันนิ่ง คำว่ารักยามนี้ยิ่งปลุกเร้าความแค้น อัญชันสะกดกลั้นโทสะแล้วเอ่ยขึ้น

“ในฐานะที่เราเคยรู้จักกัน ฉันจะแสดงความหวังดีกับนายเป็นครั้งสุดท้าย” อัญชันจ้องหน้ากัลป์แล้วพูดเสียงเข้มขึ้น “รีบหนีไปซะ” อัญชันมองหน้ากัลป์ สีหน้าของอัญชันเต็มไปด้วยความเครียด และยากจะรู้ว่าเข้าข้างใคร

บริเวณเรือนบ้านอัญชัน ผ่านเวลาไป กัลป์ย่องออกมาจากเรือนของอัญชัน มองซ้ายมองขวาอย่างระแวดระวัง และวิ่งหนีออกไป

ห้องนอนอัญชัน อัญชันยืนนิ่งเหมือนชั่งใจกับความรู้สึกตัวเอง ภาพอัญชันกับกัลป์ในอดีตวูบผ่านเข้ามา