บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 3 หน้า 3

ยิ่งรักก็ยิ่งแค้น น้ำตาอัญชันเอ่อคลอ ในที่สุดก็จึงโผไปที่ระเบียงแล้วตะโกนเสียงดัง

“พี่แสน ! ไอ้กัลป์ขึ้นบ้านฉัน ตอนนี้มันหนีไปทางท้ายไร่”

บริเวณทุ่งในไร่อัญชัน กัลป์กาลังวิ่งหนีพวกสมุนแสน สมุนแสนวิ่งตาม เบิ้มและย้อยเห็นกัลป์

“เฮ้ยมาทางนี้โว้ย ไอ้กัลป์อยู่ทางนี้”

ในขณะที่กัลป์กาลังปืนกาแพง เบิ้มและย้อยยิงใส่กัลป์ กระสุนโดนกำแพงใกล้ๆตัวกัลป์ กัลป์หันกลับมา ย้อยยิงเข้าไปที่ไหล่ขวากัลป์ กัลป์โดนกระสุนเจ็บล้มหน้าคะมำ รถจี๊ปของแสนแล่นมาจอด คนบนรถเปิดสปอร์ตไลท์สาดแสงจ้าที่หน้ากัลป์ แสงไฟที่ติดตั้งทั่วสารทิศในไร่สาดเข้ามาหา โดยมีกัลป์อยู่ตรงกลาง พริบตาเดียวกัลป์ก็โดนล้อมจากสมุนแสนทั้งหมดมีอาวุธพร้อม เห็นแสนถือคมแฝกลงมาจากรถ

“เพื่อนเอ๊ย...จบสิ้นกันที วันนี้กูจะได้ฝังมึงสมใจแล้ว ในที่สุดแมงเม่าโง่ ๆ อย่างมึง ก็บินมาเข้ากองไฟจนได้”

กัลป์เงยหน้าขึ้นจ้องแสนด้วยความแค้น

หากใครมีหูทิพย์คงได้ยิน คมแฝกจักรวายุ คมแฝกสะท้านพสุธาลั่นเสียงออกมา เหมือนประจุไฟฟ้าที่มีพลังต่างขั้วกัน และพร้อมจะฟาดฟันกันทุกเมื่อ กัลป์แผดร้องบุกเข้าโจมตีแสนด้วยคมแฝก แต่หนนี้แสนไม่พลาดท่าให้เพราะมีคมแฝกในมือเช่นกัน ทั้งคู่รุกรับอย่างดุเดือด ก่อนที่แสนจะเหวี่ยงคมแฝกฟาดกัลป์จนกลิ้งไป

พวกสมุนของแสนจะเข้าซ้ำ แต่ก็ถูกกัลป์ฟาดซ้ายขวากระเจิงไปไม่เป็นท่า สมุนของแสนคนหนึ่งยกปืนจะยิงใส่กัลป์ แสนรีบเอาคมแฝกค้ำคอหอยมัน “อย่าเสือก!!” กัลป์ตั้งหลักได้อีกครั้ง แสนเป็นฝ่ายบุกเข้ามาบ้าง

“ยังมีฤทธิ์มากอีกเหรอเพื่อน ฮึๆ เดี๋ยวก็รู้กันว่ากูจะทำให้มึงหมดฤทธิ์ได้ยังไง” กัลป์สะบัดคมแฝกเตรียมรับมือ

“เอาสิ ใช้อัคคีสาดแสง ท่าไม้ตายของมึงได้เลย จะได้รู้กันว่าจะแพ้นาคาพ่นไฟของกูอีกรึเปล่า”

กัลป์ตั้งท่าเตรียมใช้อัคคีสาดแสง แสนตั้งท่าเตรียมใช้นาคาพ่นไฟเช่นกัน

“เราต้องไม่แพ้ ที่ผ่านมา... เราทนทุกอย่างก็เพื่อวันนี้” กัลป์มองแค้น “อัคคี...สาดแสง !!!!”

“นาคาพ่นไฟ !!!” ถ้าใครมีญาณทิพย์ ก็คงจะเห็นว่าคลื่นพลังจากคมแฝกทั้งสอง ทะยานเข้าปะทะกัน เห็นเปลวไฟสีเขียวของกระบวนท่าอัคคีสาดแสงแผ่วนเหมือนโล่กงจักรขนาดใหญ่ แต่แล้วก็ถูกทำลายด้วยลูกไฟสีแดงฉานที่พ่นเข้ามาเป็นห่ากระสุน จากคมแฝกของแสน สิ่งที่คนธรรมดาเห็นก็คือ แสนทิ่มคมแฝกกระแทกกลางอกกัลป์จะกระดอนตัวลอยหงายไปตาม พื้นถูกกระแทกไถลเป็นทาง

“ลากคอมันไปที่ลานหน้าบ้าน !!”

หน้าประตูรั้วบ้านแสน องอาจอยู่บนหลังคารถมุมใดมุมหนึ่งมองชะเง้อเข้าไปในบ้านของแสน สมุนอีกคนหนึ่งเดินออกมาจากในบ้าน เรียกสมุนที่เหลือ “เฮ้ย...นายแสนจับตัวไอ้กัลป์ได้แล้วโว้ย”