บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 3 หน้า 5
ที่สุด “จะให้กระรอกเป็นเมีย...ก็ยอมจ้ะ”
แสนแปลกใจ ขำลั่น “ฮ่า ๆ มึงฟังไว้ไอ้กัลป์ น้องสาวของมึงกาลังจะเอาความสาวมาแลกกับชีวิตของมึง” แสนยิ้มเยาะ “แต่กูไม่สนใจหรอก” แสนเอามือเชยหน้ากระรอกเย้ยหยัน “ไม่ช้าก็เร็ว... นังนี่มันก็ต้องเป็นเมียกูอยู่ในวันยังค่ำ” แสนพยักหน้าส่งสัญญาณให้เข้มกับขวานมาดึงตัวกระรอกกับมาลัยออกไป กัลป์มองภาพน้องสาวกับแม่ที่ร่ำไห้อยู่ด้วยความแค้น แต่ทำอะไรแสนไม่ได้ แสนสะบัดแส้เต็มแรงฟาดเข้าใส่กัลป์
“ไอ้กัลป์ วันนี้กูจะเผามึงทั้งเป็น” กัลป์เสียหลักเซทรุดไปตามแรงฟาดแส้ของแสน เท้าข้างหนึ่งย่ำไปบนกองถ่านแดงฉาน เห็นควันพวยพุ่งเสียงดังฟู่อย่างรวดเร็ว กัลป์รีบถอยกรูดออกมาอย่างตื่นตระหนก แสนหัวเราะสะใจ
ดอกไม้ปราดเข้าไปขวางทางแส้ของแสน ยกมือไหว้วอน
“นายแสน...อย่าทำเค้าเลย ฆ่าดอกไม้ให้ตายแทนเถอะ แต่อย่าทำอะไรพี่กัลป์เลย”
แสนบันดาลโทสะโกรธแค้นดอกไม้ จึงกระชากตัวเหวี่ยงไปกองตรงหน้ากระรอกกับมาลัย
“ไอ้ขี้ขลาด! ทำร้ายได้แต่คนไม่มีทางสู้ กูอยู่นี่! ถ้าจะใช้วิธีต่ำ ๆ ก็ใช้กับกู แต่อย่าไปลงกับผู้หญิง”
“ได้...ต้องการอย่างนั้นก็ได้” แสนหวดแส้ขวับ ๆ ๆ โดนกัลป์ทุกครั้ง และทุกครั้งดอกไม้ มาลัย และ กระรอกก็ต้องร่าไห้เสียใจ กระรอกวิงวอน “พี่แสน”
แสนหันไปสั่งลูกน้อง “ลากญาติมันกลับไปที่ห้อง กูไม่อยากได้ยินเสียงร้องไห้ เอามันไป”
ทั้งสามคนโดนลากออกไป เสียงร้องไห้ของกระรอกหายเลือนไป
ห้องนอนอัญชัน อัญชันตกใจเมื่อทราบเรื่องจากลำดวน “อะไรนะนี่พี่แสนไม่ได้จับนายกัลป์ส่งตำรวจงั้นเหรอ”
“นายแสนจับคุณกัลป์ได้แล้วค่ะ บอกว่าจะเผาทั้งเป็น คนงานแห่ไปดูกันใหญ่เลยค่ะ”
อัญชันรำพึง “นี่เราทำอะไรลงไป” อัญชันหวั่นใจ “กัลป์”
ลานบ้านแสน เพลิงแทรกตัวอยู่ในกลุ่มคนงานดูเหตุการณ์อยู่ เห็นแสนสะบัดแส้ฟาดกัลป์อีกครั้งจนเลือดอาบผิว “ฮะๆๆ กูบอกแล้วว่าคาถาของไอ้แก่อัคนีไม่ได้ขลังอย่างที่มันคิด คนไม่ใช่หินผา ถึงมึงจะหนังเหนียวแค่ไหน มึงก็ยังมีเลือดมีเนื้อ อย่างเก่งก็ตายยากกว่าคนอื่นเท่านั้นเอง”
“ถึงวันนี้ต้องตาย กูก็ต้องล้างแค้นมึงให้ได้ ไอ้แสน”
“ก็ลองดู!!” แสนหวดแส้อีกและกระชากร่างกัลป์ลงไปคลุกกองถ่าน กัลป์แผดร้องด้วยความเจ็บปวดพยายามจะลุกขึ้น แต่ก็ถูกแสนถีบซ้าจนล้มลงไปอีก เพลิงมองแล้วเริ่มที่จะทนไม่ได้กับการกระทำของแสน เพลิงต้องทำอะไรสักอย่าง เพลิงล่วงมือเข้าไปในเสื้อด้านหลังของตัวเองจะหยิบปืนออกมา ขยับจะเข้าไปเล่นงานแสน อัญชันกับลำดวนเข้ามา “หยุดนะ พี่แสน นี่พี่กาลังจะทำอะไร!”