บทละครโทรทัศน์ คมแฝก ตอนที่ 13 หน้า 3
จงอางจะตามไปช่วย แต่แล้วสมุนของเพลิงก็ชักปืนยิงใส่พื้นสองนัดซ้อน ทำเอาจงอางชะงักไป แม่แจ้กับพ่อปานรีบดึงหนีออกมา
ตะเภาเพิ่งหนีเข้าห้องแล้วจะล็อคประตู แต่เพลิงก็ผลักไว้เสียก่อน “ตะเภา ฟังฉันก่อน”
ตะเภาถอยหนีด้วยความกลัว และหันไปคว้ากรรไกรมาถือขู่ “ไอ้คนชั่ว แกอย่าเข้ามานะ ฉันสู้จริงๆด้วย”
“ฟังฉัน ฉันไม่ได้ตั้งใจทำร้ายเธอหรือครอบครัว เธอต้องร่วมมือกับฉัน”
“ไม่ ฉันไม่ยอมไปกับแกหรอก ไอ้คนเลว”
ตะเภาเงื้อกรรไกรจะแทงเพลิง เพลิงขยับหลบแล้วล็อคตัวตะเภาเอาไว้
พ่อปาน แม่แจ้และจงอางถูกสมุนถือปืนคุมอยู่ ทุกคนได้ยินเสียงข้างบนชัดเจน
“ปล่อยฉันนะไอ้บ้า มาจับฉันไว้ทำไม ฉันบอกให้ปล่อยฉัน”
“ตะเภาลูกแม่ ไอ้เพลิงอย่าทำอะไรลูกฉัน”
“กูทนไม่ไหวแล้วโว้ย” พ่อปานเอาตะบวยฟาดสมุนคนที่ถือปืนจนหงาย สมุนอีกคนรีบถลามาต่อยพ่อปานทันที
“พ่อ มึงทำพ่อกู” จงอางรีบกระโดดเข้าไปช่วยพ่อปาน ชกต่อยกับพวกคนร้าย
“จงอางอย่าลูก จงอาง”
ห้องนอนตะเภา ตะเภายังถูกเพลิงกอดล็อคอยู่ แต่ได้ยินเสียงเตะต่อยและเสียงแม่แจ้ร้องไห้
“แม่...พ่อ...”
เพลิงกระชาก “เห็นมั้ย ยิ่งเธอขัดขืนนานเท่าไหร่ ทุกอย่างก็จะยิ่งเลวร้าย ไปกับฉัน เพราะถึงยังไงเธอก็หนีฉันไม่พ้นหรอก” ตะเภาตะลึง ไม่คิดว่าเพลิงจะเลวขนาดนี้
ร้านพ่อปาน ลูกน้องแสนคนหนึ่งตบจงอางกระเด็นทรุดไป แม่แจ้รีบมาประคอง “ลูกแม่”
ส่วนพ่อปานโดนอัดท้องจนตัวงอก่อนทรุดไปกองกับพื้น “มีนํ้ายาแค่นี้เองเหรอวะไอ้แก่”
พูดขาดคำตีนเพลิงก็ยันหลังมันจนควํ่า เห็นเพลิงกลับลงมาพร้อมตะเภา
“สั่งแล้วไงว่าไม่ให้ทำร้ายคนในบ้าน น้องตะเภาเค้ายอมไปกับกูแล้ว”
แม่แจ้ตะลึง “ตะเภา” ตะเภาปลีกตัวมาหาแม่แจ้อย่างกลัวๆ แล้วบอกเบาๆ
“แม่ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวฉันหาทางหนีเองแม่” แม่แจ้พยักหน้าเข้าใจ ตะเภาแสร้งกราบบ่าแม่แล้วร้องไห้
“ฮือๆ มันเป็นกรรมของตะเภาเอง ที่ไปคบหานักเลงอย่างมัน แม่ไม่ต้องห่วงตะเภานะ ตะเภาจะดูแลตัวเอง”
เพลิงคว้ามือตะเภา “ไปได้แล้ว”